Ik wilde wel naar mijn lichaam luisteren, maar ik spreek die taal niet. Quinta, Quita’s blog gezondheidsplein
Het lichaam versus het hoofd
Wij leven voornamelijk in ons hoofd. Daar verzinnen we hoe ons leven eruit moet zien, wat we willen bereiken en het lichaam moet gewoon maar mee doen. We worden heel goed in het negeren van de behoefte van ons lichaam. We gaan vaak meer eten als we het lekker vinden, snoep, frisdrank en chips. Ook al geeft het lichaam allang aan dat we genoeg hebben, ons hoofd heeft de fantasie dat het nog niet genoeg is. We nemen ook liever een espresso als we moe worden dan dat we gaan slapen. Want we hebben zoveel te doen, mee te maken en moeten op de hoogte blijven. Het wordt steeds moeilijker om de baas te blijven over alles wat ons ter beschikking staat en de spullen niet de baas te laten worden over ons. Ik bedoel facebook en twitter zijn prachtige media, waardoor je steeds van alles op de hoogte kunt blijven. Maar er zit wel een knop aan. Je kunt zelf bepalen wanneer je wel en niet kijkt. Het appél van ons hoofd en een virtuele wereld is heel groot. En het lichaam en wat het ons wil zeggen daardoor steeds minder interessant.
De eerlijkheid van het lichaam
Door bovenstaande afleidingen om ons heen spreken we de taal van het lichaam steeds minder. Het lichaam heeft geen fantasie. Het lichaam heeft niets overbodig. Het reageert even goed op stress door brand als stress door een tv programma. Het lichaam geeft meteen aan wat het ervaart. Het reageert op warmte door te zweten en op kou door kippenvel. Als we nerveus zijn kunnen we vlekken op de huid krijgen of last van de darmen. Ons lichaam vertelt ons eigenlijk heel direct wat wij voor onszelf niet onder ogen willen zien. En zoals eerder gezegd, we kunnen het gemakkelijk negeren. Als we ziek worden, moeten we ons best doen om opnieuw contact te maken met de signalen van het lichaam. En als we er moeite voor doen herkennen we het wel weer.
