En als er een truck uit een zijstraatje schiet,
dan kan het gebeuren dat hij het niet ziet
en zegt zij dan – vlak voor de hemelpoort – fel:
‘k mocht immers niks zeggen; maar ik zag hem wel. – uit: Pas op schat, een bus van Annie M.G. Schmidt
Boosheid uiten
In dit gedichtje van Annie M.G Schmidt rijdt een echtpaar samen in de auto. In het begin waarschuwt zij hem voor alles wat ze ziet. Totdat hij woedend uitvalt “houd je mond”. En vanaf dat moment zit ze grimmig naast hem, de lippen stijf op elkaar. Zij kan niet zeggen dat ze bang is en er niet helemaal op vertrouwt dat hij alles ziet. Hij voelt haar wantrouwen en wordt daar boos om. Het gedichtje laat zien dat we vaak ruzie maken, maar het eigenlijke probleem niet aan de orde stellen. Zo zitten veel mensen grimmig naast elkaar, op het werk, thuis of in welke omgeving ook. We zijn niet goed in het uiten van boosheid of op een goede manier ruziemaken. Boosheid geeft aan dat iemand je grenzen overschrijdt. Daar mag je best wat van zeggen. Op een goede manier. Dat betekent dat je de eerste lading zelf moet verwerken. Anders gooi je vaak je eigen glazen in. Ik spreek hier uit ervaring.
Boosheid vasthouden
Maar wat emoties doen is je in beweging krijgen om met een moeilijke situatie om te gaan. Huilen kan verdriet verlichten, boosheid kan je in actie krijgen. Zo hebben emoties een belangrijke functie.
Bedenk we zijn nog op weg naar beter. En beter betekent dat we veranderen. Niet meer kunnen blijven doen wat we altijd deden. Bij verandering hoort ook dat je fouten maakt. Sri sri Ravi Shankar zegt “maak veel fouten, maar niet dezelfde fouten. Want daar leer je van.” Dus emoties zullen gaan stromen en dat is voor mensen die vastzitten wel een goed teken. Nu ga ik een grote stap maken. Iemand zei me eens dat elke ontsteking een conflict is. Dus wat als het zo is, dat mensen met reuma een conflict niet uiten en niet oplossen, maar er in zichzelf over blijven broeden en wrok gaan koesteren. Dus vasthouden aan de emotie boosheid. Misschien vind je het ver gezocht en zie je jezelf helemaal niet als persoon die boos is of wrok koestert. Maar je zou het je lichaam kunnen vragen. Als het niet zo is, dan niet. Dan sla je dit spoor verder over.
Ik moet bekennen dat het bij mij wel zo is. Niet fraai, niet om trots op te zijn, maar wel waar. Door te accepteren dat je geen heilige bent, niet boven menselijke kwalijke trekjes staat, geef je jezelf weer bewegingsruimte.
Daarmee heb ik mijn conflict nog niet zo opgelost, dat ik er hierover kan schrijven. Ik denk nog, nou een bedrijf dat zo met klanten denkt om te gaan, gaat vanzelf wel failliet. Die hebben geen hulp van mij nodig. (Wraak, wraak). Dus daar ga ik nog zelf verder mee aan de slag. En ik hoop dat jij dat met jouw conflicten ook doet. Voor je hele gezondheid!
