Alleen – wat vang ik aan met mijn illusie
die ik met zoveel zorg heb opgekweekt?Die ik gekoesterd heb in al die jaren …
Weggooien maar? Was het alleen maar kolder?
Ik zal haar in een oude doos bewaren
bij and’re malle dromen, op de zolder – Ondergang van een illusie van Annie M.G. Schmidt
Geloof in een illusie
In dit gedichtje beschrijft Annie M.G. Schmidt dat zij er achter komt dat de man van haar dromen toch anders blijkt te zijn dan zij dacht. Niet heel erg, maar wat moet zij dan met die illusie. Zo is het soms met goed kijken naar wat je ziet, ineens zie je dat jij die verwachtingen bent gaan koesteren. Of dat jij die eigenschappen aan iemand hebt toegedicht. Dat heeft vaak niets met de persoon of situatie te maken. Zo is het soms ook als je terugkijkt op je leven voordat je ziek werd. In jouw ogen was dat prima en zou je het liefst weer dat alles werd zoals het toen was. Alles zou weer prima zijn als je maar van je klachten af was. Maar de vraag is of dat waar is of een illusie.
Mijn illusie
Als ik terugkijk, dan leek het allemaal mooi en onder controle. Uiterlijk succesvol, genoeg geld om mooie reizen te maken en me verder ook alle luxe te permitteren. Dus ja, een deel van mij wil wel weer terug. Maar als ik dan goed kijk, dan kon het toch wel beter. Het ging heel veel over werk, ook in mijn vrije tijd. Ik beschreef eens na een vakantie dat ik op mijn werk binnenkwam en het idee had dat mij een loden jas werd aangedaan en vast geritst. En dat beeld staat me af en toe voor ogen als ik aan die functies denk. Het was allemaal zo zwaar en serieus. Als ik terugkijk dan ontbrak er wel degelijk iets. Genieten, ontspanning, lachen. Er was maar een deel van mij heel actief. Het rationele, analytische deel. En de gevoelskant, intuïtie en creatieve kant kregen nauwelijks ruimte. Als mens kon ik er nog een hoop bij leren en een stuk beter worden. Dat zie ik nu in. Dat is het voordeel soms van terugkijken. Maar je kunt ook in de illusie blijven geloven. Dat is misschien nog wel gemakkelijker. Ik heb ook verschillende pogingen gedaan om weer een baan op dat niveau te bemachtigen. En meestal ben ik, na de eerste teleurstelling, zo blij dat ze me niet willen. Want als ik heel eerlijk ben, past het niet meer. Ik ben op weg naar iets nieuws. Iets waarvan ik nog niet weet hoe dat er uit komt te zien. Daarvoor maak ik nu ruimte. De illusie dat ik weer terug kan naar het verleden, die gooi ik weg. Want wat moet je met al die rommel op zolder. Ik probeer mijn leven lichter te leven en wat niet meer past, dat gaat echt weg.
Zie je bij jezelf ook een illusie waar je al die tijd in geloofd hebt, maar die je nu niet meer nodig hebt? En wil je die illusie nog bewaren?
