Niemand heeft leren pianospelen door het lezen van een boek – Edel Maex
Hoewel ik een groot fan ben van boeken en zo kennis kan maken met nieuwe inzichten en ideeën, besef ik heel goed dat er nog niets gaat veranderen totdat je er een actie aan koppelt. Anders wordt dat boek het zoveelste goede idee dat niet verder komt dan een mooie plaats in je boekenkast. Toen ik er even op googelde kwam naar voren dat zelfhulpboeken heel veel gekocht worden, vooral door hoger opgeleide vrouwen. Slechts 5% van de lezers blijkt er echt iets mee te doen. De rest koopt gewoon weer een nieuwe titel, die belooft alle problemen echt op te lossen. Ik heb, zoals je misschien wel vermoedt, ook heel veel gelezen en met maar een paar boeken echt iets gedaan. In mijn werk was ik er goed in om een nieuw inzicht meteen door te geven in de vorm van een training en nu ik erbij stil sta, een van mijn zussen heeft weleens gezegd “dat ik een boek had voor elke gelegenheid”. 🙂 Dus dat heb ik toch vaker ter sprake gebracht dan ik mezelf eigenlijk realiseerde. In het verlengde daarvan is dit blog ontstaan. Maar het accent moet natuurlijk ook liggen op het toepassen van de ideeën en inzichten.
Daarom geef ik hier een stukje prijs van mijn worsteling met de inzichten uit de vorige posts. Niet anders dan om je te laten zien dat het soms niet in één keer lukt, dat je geduld met jezelf kunt hebben en al die inspiratie wel degelijk ergens toe kan leiden.
Ik heb al eerder verteld dat ik last heb van mijn knie en dat dit mij ernstig beperkt in mijn bewegingsmogelijkheden. Een hele tijd geleden las ik in het boek van Louise Hay dat de knieproblemen staan voor: ‘koppig ego en trots, onmogelijk te buigen, angst en starheid, niet kunnen toegeven”. Hoewel het waar was dat ik de knie niet kon buigen, kon ik toch niet zo veel met de rest. Heel eerlijk vond ik het niet op mij van toepassing. En dat was dat. Dus heb ik er ook niet zo veel mee gedaan. Toen kwam het boek van dr. Dahlke voorbij. En laat daar nou iets vergelijkbaars in staan. Daar worden de problemen met de knie verbonden met `hoe je in het leven staat` en hoe `wendbaar` je bent. En als je het goed leest is de eenzijdigheid ontstaan doordat je de keerzijde hebt verbannen naar de schaduw. Logisch dat je het niet herkent. Want een deel heb je buiten jezelf gezet. Dat was de aanleiding om beter te kijken. In mijn omgeving had ik altijd wel moeite met wispelturige mensen. Ik houd van gestructureerd, betrouwbaar en gepland (controle!!) en kan heel weinig met chaos en spontaan. Die twee kwaliteiten verdienen een plaats in mijn leven en toch kost het me moeite. En de knie is zo eerlijk dat het mij dat iedere keer weer laat zien. Als ik een open houding aanneem gaat het lopen een stuk beter dan wanneer ik alles weer helemaal bedacht en gestructureerd heb. Soms kan ik het, maar vaak schiet ik weer helemaal terug in mijn oude bekende patroon. Zelfs nu het mij al een hele tijd echt beperkt en pijnlijk is, is het toch moeilijk om het patroon los te laten. Maar goed, inzicht is de eerste stap. Alle begin is moeilijk. Vroeg of laat zal ik de oude gewoonte kunnen loslaten. Voor alle duidelijkheid: ik doe het niet alleen. Want alleen heb je kans in je eigen eenzijdigheid te blijven geloven.
Wil je meer van dr. Dahlke zien, zoek op Youtube bijvoorbeeld op ´Krankheit als sprache der Seele´, als je het in het Duits wilt volgen. Hij geeft nu ook een online cursus via Ode.nl in het Engels, klik dan hier
