Je kunt de wonden van een ander alleen maar genezen als je er zelf ook enkele hebt. Carl Gustav Jung
Bestaat het wonder van genezing?
In het boek van Marilyn French vond ik de opvallendste uitspraak vrij aan het begin van het boek. Als zij de diagnose ‘ongeneeslijk’ van de dokter krijgt, vertaalt ze dat zelf meteen naar ‘een kleine kans om te genezen’. En op de weg naar huis wordt het al ‘een mogelijkheid om te genezen’. Ze legt zich met andere woorden niet bij de diagnose neer. En wonder boven wonder overleeft ze de ziekte en de behandelingen. Dat bracht me op de overdenking wat nu het wonder van genezing is. Hoort daar vertrouwen in jezelf bij? Of geloof in iets anders? Op Youtube kwam ik een interview tegen met Wayne Dyer, waarbij hij ingaat op de ziekte leukemie die bij hem in 2011 is geconstateerd. Hij ziet ziekte als een manier van het lichaam herstel te bewerkstelligen. En zoals hij in al zijn boeken heeft gepropageerd, hij wil niet over zichzelf praten in termen van “ik ben een kankerpatiënt”. Zijn affirmatie wordt “Ik ben beter, ik ben perfect gezond”. Er hoort een groter verhaal bij, maar dat kun je zelf zien op Youtube. Hij krijgt via een vriendin kruiden en een operatie op afstand van John of God en geneest.
Wat als genezing niet aan ons is?
John of God is een genezer in Brazilië, die zegt dat hij zelf niets doet, hij geeft alleen door wat hij van een hogere macht doorkrijgt. Ik heb ook wel eens een interview met andere mensen gezien, die bij hem hun genezing hebben gezocht. Bij sommige mensen werkt het en anderen zijn daarna nog niet genezen. Daar is dan kennelijk nog meer voor nodig of het is niet de bedoeling dat ze beter worden. Zou dat ook kunnen? Wij denken vaak dat wij het zelf in de hand hebben, maar als dat nu niet zo is? Als het niet ligt aan je wil, je inzet, je positieve gedachten, welke behandeling je kiest? Kunnen we dan de tegenslag waardig dragen? Voor mij moeilijk om te bedenken, want ik ben er al die tijd vanuit gegaan dat ik beter zou worden als ik begreep waardoor ik ziek geworden ben. Dat ik alle kleine en grote obstakels uit het verleden uit de weg ging ruimen, voeding ging aanpassen en dan kwam het wel goed.
De ratio brengt je heel ver, maar er is nog iets anders nodig
Voor een groot deel heb ik gelijk gekregen. Sri sri Ravi Shankar zegt “Met je verstand kun je heel ver komen. Je kunt het vergelijken met je auto. Je komt met je auto heel dicht bij je huis, in je garage. Maar niet in je huis. Daarvoor moet je nog iets anders doen.” Dus nu komt de moeilijkheid. Ik heb veel bereikt op een verstandelijke manier, maar nu is er iets anders nodig. Iets wat ik niet kan beredeneren, beoordelen of kan willen. Sterker, al die oude en bekende patronen, zitten de volledige genezing in de weg. Zou Maarten van der Weijden dan gelijk hebben met overgeven aan en vertrouwen op? Dat is alleen een beslissing. Voor mij wel een moeilijke beslissing, maar uiteindelijk alleen een beslissing. Wat als ik dat eens ga doen? En niet meteen mijn idee over de uitkomst vastleg, maar gewoon eens kijk wat er gebeurt? En wat zou dat voor jou kunnen betekenen?
Hoi! Ik ben je hele blog aan het lezen, het is de meest volledige overzicht van zelfinzichten dat ik ooit heb gezien. Op http://ruimtevooreigenwijsheid.com/2013/04/08/tussen-de-oren/ schreef je een inzicht dat ik belangrijk vond: “En verder wordt je door positief denken niet beter. Zomaar positief denken, betekent het ontkennen van de situatie die er is en daardoor maken we onszelf in de war. Elke onevenwichtigheid in ons, emotioneel, rationeel, etc. wordt door het lichaam (of soms door de psyche) naar buiten gebracht. Als je ziek wordt wil de klacht je wijzen op een onevenwichtigheid die jij niet onder ogen kon of wilde zien.”
Nu haal ik twee quotes uit je blog. (1) Over Marilyn French. “Ze legt zich met andere woorden niet bij de diagnose neer.” (2) “Zou Maarten van der Weijden dan gelijk hebben met overgeven aan en vertrouwen op?”
Zijn overgeven aan en vertrouwen op niet het tegengestelde van je er niet bij neerleggen? Je zou dus verwachten dat “je er niet bij neerleggen” juist een genezing in de weg staat.
Bedankt. Ik vind je vraag moeilijk te beantwoorden. Ik heb in het stukje dat je aanhaalt een verkenning geschreven over het feit dat beter worden kennelijk op verschillende manieren kan worden bereikt. Ik vind het vechten tegen je ziekte zoals Armstrong vertelt, niet logisch. Want vechten tegen betekent volgens mij niet accepteren. Toch is hij beter geworden. En het verhaal van Maarten van der Weijden vond ik ook moeilijk. Overgeven aan de behandeling, die de artsen voorschrijven. In mijn idee komt genezing van binnenuit en kun je daar op vertrouwen. Maar ook hij is er beter van geworden. Dan Marilyn French, dat heb ik niet goed opgeschreven. Zij hoort de arts zeggen dat ze minder dan 5% kans heeft om het te overleven en maakt daar een totaal andere uitkomst van. Dus zij legt zich niet bij een voorspelde, op statistieken gebaseerde, uitkomst neer. Dat vond ik nog wel logisch. Want geen enkel mens is een gemiddelde. Dus dat je je ziekte onder ogen ziet, maar je niet neerlegt bij een uitkomst in de toekomst, dat hoeft je genezing niet in de weg te zitten. Beantwoord dat een beetje je vraag?
Ja, je denkt in dezelfde richting als ik. Vechten tegen je ziekte is niet logisch. Eigenlijk weten we nog te weinig hoe het zit, waarom de een beter wordt en de ander niet. Misschien moet ik eerst eens de boeken van Bays en Servan-Schreiber lezen.