Is uw toorn billijk ontstoken? – de bijbel
Terugblik op boosheid
Tegenwoordige vertalingen zouden het vast anders zeggen. Maar ik weet deze zin nog goed omdat mijn vader hem een keer gebruikt. Dat was wel een hele tijd terug. Ik zal ongeveer 11 jaar zijn geweest en had samen met een vriendinnetje mezelf heel mooi opgemaakt met de proefmonsters van haar moeder. Ik zag er werkelijk prachtig uit, mooie felblauwe oogschaduw, heerlijk bruin en knalrode lippen. Achteraf kan ik me niet meer herinneren of alles wel op de goede plek zat. Maar ik herinner me wel dat het heel mooi was. Dus dat ging ik thuis laten zien. Mijn moeders’ reactie was kort en duidelijk “Haal die troep onmiddellijk van je gezicht”. Terwijl ik in de badkamer stond om mijn gezicht te wassen, kwam mij vader langs en vroeg geamuseerd “is je toorn billijk ontstoken?” Erg bijbelvast ben ik niet meer, maar ik weet nog wel dat dit te maken had met Isobel, die zich opgemaakt had om de ondergang van haarzelf en Jericho te voorkomen. Boos zijn was bij ons thuis verder niet zo bespreekbaar. Wij waren goed met woorden en vochten op die manier voor ons gelijk. Daarbij was er geen behoefte aan overeenstemming, iemand won of het onderwerp kwam niet meer zo ter sprake. Al deze bespiegelingen kwamen langs toen ik me richtte op mijn eigen boosheid naar aanleiding van een incident.
Negatieve emoties kosten energie
Ik heb geschreven dat ik een keer heel boos was geworden en dat ik daar meer aandacht aan ging besteden. En dat bracht dingen naar voren die ik niet zo van mezelf kende. Boosheid kwam vaker naar voren, of ik zag het meer, als het niet ging zoals ik wilde. In het klein of in het groot. Ik ontdekte een boosheid en wrok waarvan ik mezelf niet bewust was. Daarvoor had ik alle hulpmiddelen, die er maar waren, nodig. Dus zowel focussen op waar het vandaan kwam als spelen met emoties zonder woorden als ouderlijke boodschappen en patronen. Ik was totaal niet flexibel als er iets niet ging hoe ik het me had bedacht. Ook al was het totaal niet belangrijk. Erger was dat het me ook heel veel energie kostte. Alleen door de denkactiviteit of beter gezegd negativiteit die dan naar voren kwam. Bijvoorbeeld als ze in de winkel niet hadden wat ik nodig had. Dan ging ik bozig bedenken dat de kwaliteit van de winkel niet meer was wat het geweest was, dat het vervelend was dat ze steeds spullen ergens anders neerzetten, dat er ook geen personeel is om het aan te vragen, dat ik nog een keer de winkel door moest, misschien ook nog wel naar een andere winkel etc. etc. Tegen de tijd dat ik dan thuiskwam was ik uitgeput. Daar was ik dan weer verbaasd over. Gelukkig was er dan iemand die me bij de les hield en me liet zien hoeveel energie ik verbruikte door mijn manier van denken. Die tiranieke manier van denken, dat “het” moet gaan zoals ik wil, is een overlevingsstrategie. Daar zit iets kwetsbaars onder. De boosheid zorgde ervoor dat ik dat niet hoefde te voelen. Ik deed ook meestal niets met die boosheid, alleen mezelf uitputten, zonder dat ik het in de gaten had. Nu kan ik bedenken dat je van kleine dingen geen halszaak moet maken, dat je geen controle over het leven en anderen hebt en dat dat ook goed is. Een incident kan je gebruiken om je bewust te worden van je eigen patronen. Dan is het de katalysator voor groei. Dat heeft het mij het afgelopen jaar opgeleverd.
Loslaten
Nu oefen ik met “loslaten”. Het mooiste gedicht daarover vond ik van Nelson Mandela en wil ik je niet onthouden.
Liefhebben en loslaten
Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar ik kan het niet voor een ander doen.
Loslaten is niet mijzelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.
Loslaten is niet een ander wat toestaan,
maar hem laten leren door ervaren.
Loslaten is machteloos toegeven,
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.
Loslaten is niet een ander willen veranderen of hem de schuld geven,
maar het beste van mijzelf maken.
Loslaten is niet meer zorgen voor,
maar zorg hebben om.
Loslaten betekent niet meer vasthouden,
maar steunen.
Loslaten is niet oordelen,
maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.
Loslaten betekent niet meer alles willen regelen,
maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten betekent niet ontkennen,
maar aanvaarden.
Loslaten betekent niet langer willen scheiden of twisten,
maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en bedisselen,
maar proberen te worden waarvan ik droom.
Loslaten is niet het verleden betreuren,
maar groeien en leven naar de toekomst.
Loslaten is minder angst en meer liefhebben.
