Een gewoonte is hardnekkig. Je kunt hem niet zomaar ’t raam uit kieperen, maar zult hem tree voor tree de trap af moeten helpen. – Mark Twain-
Gewoonten
Gewoonten kunnen helpen om gedrag te bestendigen. Bijvoorbeeld als je je hebt aangeleerd elke dag je tanden te poetsen, dan hoef je er niet meer over na te denken. Geen beslissing te maken “zal ik wel of zal ik niet”. Nee die fase is niet meer nodig. Je doet het gewoon, zonder nadenken. Als het ondersteunende handelingen zijn, is er ook geen reden om daar iets aan te veranderen. Maar het wordt moeilijk als de gewoonte je niet steunt. Als je iets wilt veranderen omdat het niet het beste van jezelf naar voren breng. Dat kan zijn dat je minder wilt eten, drinken of snoepen of dat je juist iets aan wilt leren omdat je denkt dat het beter voor je is. Maar hoe verander je dan een gewoonte. Want een gewoonte voelt heel vertrouwd ook al is het niet goed voor je.
Het oude vertrouwde
Oud en vertrouwd heeft een grote aantrekkingskracht, ongeacht wat het is en of we het wel willen. Vaak zijn we iets normaal gaan vinden wat helemaal niet normaal is. Bijvoorbeeld in mijn vorige bericht gaf ik aan dat ik me niet op mijn gemak voelde bij de heileuritmie-lessen, terwijl ik me nu wel kan indenken dat het echt goed voor me was geweest. Of mijn voornemen om vroeger op te staan. In het begin ging het heel goed. Ik werd uit mezelf voor de wekker wakker. En stond ook gewoon op. Maar dat was nieuwigheid. Na een paar keer sloeg de gewoonte om toch nog even te blijven liggen toe. Want “je hoeft toch niet ergens naartoe, het is zo heerlijk nog even te blijven liggen, waarom zou je eigenlijk zo vroeg opstaan”. En ga zo maar door. Sinds ik daar aan heb toegegeven wordt het weer een stuk moeilijker.
Wie houdt je eigenlijk tegen?
Als je iets wilt veranderen, is het soms net of er twee ikken zijn. De een die het wel wil proberen en de ander die je daarvan weg wil houden. Dan hoor je een stemmetje tegen jezelf zeggen: “Nee, hoor dat hoeft niet. Als het niet leuk is waarom zou je het dan doen?” Een beetje zoals in een reclame voor een yoghurtdrankje. Daarin verschijnt een dubbelganger die heel streng het dieet en gewicht in de gaten houdt en niet zo luistert naar argumenten als “zolang deze broek past is het goed”. Wie is dan eigenlijk die dubbelganger die denkt het beter te weten en ook vaak wint?
Je dubbelganger buiten de deur zetten?
In de eerder genoemde reclame wordt de dubbelganger buiten de deur gezet, want “er valt niets meer te zeuren”. Het yoghurtdrankje bevat maar 2 calorieën of zo. Daarmee is de rol van de dubbelganger uitgespeeld. Dat zou kunnen werken. Maar ik ondervind zelf meer dat het gaat zoals Mark Twain omschrijft, het is hardnekkig en je moet het tree voor tree de trap afhelpen.
Hoe? Binnenkort meer.
