Altijd als ik ergens een bidkleedje of huisaltaar zie, dan denk ik, hier woont een goed mens. Majoor Bosshardt
Betekenis van traditie
Bovenstaande citaat hoorde ik de majoor in een tv-programma zeggen. Het is me bijgebleven, want het was een van de eerste mensen die ik zo eenvoudig hoorde zeggen dat er meer overeenkomsten dan verschillen tussen geloven zijn. Zou het niet heel mooi zijn als meer mensen zich dat zouden realiseren. Ook in deze tijd wordt er nog veel vanuit angst en onbekendheid afwijzend naar andere gebruiken en geloven gereageerd. Terwijl het einddoel voor iedere gelovige toch een vorm van vrede op aarde is. In welke traditie je ook bent opgegroeid. Als je je er goed bij voelt en het helpt je om een beter mens te worden, dan zal het ook wel goed zijn. Ik weet ook nog dat ik een keer een pandit (hindoe) hoorde zeggen voor een programma van OHM: “ik vind mijn geloof zo mooi, dat ik het wel van de daken kan schreeuwen. Maar ik heb ook respect voor u en uw geloof, dus ik zal pas iets zeggen als u mij dat vraagt.”. Zou het niet mooi zijn als we dat als principe gebruiken, in plaats van over en weer verwijten uitspreken of mensen die geloven als achterlijk beschouwen. Sri sri Ravi Shankar zei ooit dat een atheïst een luie gelovige is. Hij hoeft nl. niets te doen, te onderzoeken, uit te proberen, bestuderen. Nee hij zegt gewoon ik geloof niet en legt de bewijslast helemaal bij een ander. Dat is je er wel heel gemakkelijk vanaf maken.
Nu was er pas in het journaal dat jongeren weer meer hebben met geloof en daar ook fanatieker in zijn. En dat in een cultuur dat de meeste mensen wel in “iets” geloven, maar dat niet meer doen in een bepaalde geloofsrichting.
Het geloof uit mijn jeugd
Ik ben opgegroeid in een tijd dat georganiseerd geloof nog redelijk vanzelfsprekend was. Maar wel zo dat er geen twee geloven onder een dak konden leven, want “twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen”. Verder allemaal heel overzichtelijk. Wat me het meest is bijgebleven zijn niet de donderpreken (want dan zat ik de gebrandschilderde ramen te bestuderen), maar het gebed dat mijn opa uitsprak voor en na het eten. Wij raffelden de woorden altijd af, zodat je ze niet goed kon verstaan en de betekenis er niet zo duidelijk uit te halen was. Maar mijn opa begon altijd voor de maaltijd een dankwoord uit te spreken voor de overvloed waarvan wij straks konden genieten. Na afloop nogmaals dankbaarheid dat we het hadden kunnen nuttigen en daarna klonken dan altijd zijn woorden aan alle aanwezigen “moge het u wel bekomen”. Zo praat nu natuurlijk niemand meer en ook toen was het niet meer heel gangbaar. Maar het had toch wel iets.
Sinds mijn jeugd heb ik de traditie achter mij gelaten. Ik vond het ook achterhaald en had veel vragen waarop niet echt een antwoord was. Sindsdien weet ik wel dat God niet lijkt op een soort Sinterklaas, waar wij ons wensenlijstje aan kunnen doorgeven en dan boos worden als het niet meteen vervuld wordt. Of andere sprookjes, die toch nog wel veel tevoorschijn komen. Ik weet wel dat de meeste tradities zijn gebaseerd op eeuwenoude wijsheden en vaak in een code zijn geschreven waarvoor je moeite moet doen om te begrijpen.
Liefde en aandacht
Waar de traditionele kerken dus de kans hebben gemist om de boodschap nog helder over te brengen, zie je wel veel meer belangstelling voor oosterse spirituele tradities. Mindfulness, wordt omschreven als Boeddhisme zonder de Boeddha, is zelfs wetenschappelijk getest en blijkt mensen inderdaad te helpen bij stress en ziekte. Uit deze Oosterse tradities komt vaker de boodschap van liefde en aandacht naar voren. Nu ben ik alweer ruim over de 500 woorden, dus het boek wat ik voor vandaag had uitgezocht, moet wachten tot de volgende post.
