The pessimist complains about the wind, the optimist expects it to change, and the realist adjusts the sails. – William Arthur Ward (De pessimist klaagt over de wind, de optimist verwacht dat het zal veranderen, en de realist stelt de zeilen bij.)
Antibiotica alarm
Eind juni wordt in Den Haag weer een wereldtop gehouden. Het onderwerp is deze keer Antibiotica. Want de bestrijding van bacteriën stopt niet bij de grenzen. In landen als India komen al superbacteriën voor, die niet meer met antibiotica zijn te behandelen. Bij de ontdekking van penicilline werd daar al voor gewaarschuwd en aangeraden om het spaarzaam te gebruiken. Maar een wondermiddel laat je natuurlijk niet in de kast liggen. Dus is het overal voor gebruikt. Het lijkt wat tegenstrijdig dat ik over dit onderwerp schrijf. Maar ondanks dat ik weinig medicatie gebruik en het ook al een tijd geleden is dat ik een antibiotica kuur nodig heb gehad, was ik wel geschrokken van de impact zoals in de Zembla documentaires “Antibiotica alarm” worden geschetst. Deze ontwikkeling kan het leven van potentieel miljoenen mensen beïnvloeden. Ik vind het onbegrijpelijk dat, als het zo’n steunpilaar is voor moderne geneeskunde, iedereen dit dan laat gebeuren. Of we moeten onze zienswijze op genezing en behandeling totaal herzien (zou ik op zich wel voor zijn) of we moeten nu in actie komen.
Er is in verschillende documentaires aandacht besteed aan het gevaar van resistentie tegen antibiotica. Er is ook een boek van onderzoeksjournalist, Rinke van den Brink, “Het einde van antibiotica”. Uit al die bronnen komt een beeld naar voren dat de medische wereld in korte tijd op zijn kop kan zetten. Want door de toename van het gebruik van antibiotica in de behandeling voor kleine kwalen en het gebruik in de vleesindustrie, worden bacteriën heel snel resistent tegen antibiotica. Voor de farmaceutische industrie is het ontwikkelen van nieuwe antibiotica commercieel niet interessant. De investering is groot en er wordt maar mondjesmaat terugverdiend.
Heel recent las ik er weer een waarschuwing van artsen voor. In een medisch tijdschrift brachten zij naar voren dat we op deze manier afstevenen op een ramp. Want als antibiotica niet meer werkt, worden ingrepen, die nu als redelijk standaard en ongevaarlijk worden beschouwd, ineens weer levensgevaarlijk.
Daaruit maak ik op dat het alarm nog niet is doorgedrongen tot beleidsmakers en beslissers. Of dat het toch nog niet acuut genoeg is.
Wat kun je doen?
Nu wordt er dus wel die wereldtop georganiseerd en misschien komt er dan van verschillende overheden geld beschikbaar. Uiteindelijk is alles tegenwoordig een kwestie van geld. Het lijkt een beetje buiten ons bereik. Kunnen we er zelf helemaal niets aan doen? Misschien is het maar een druppel op een gloeiende plaat, maar is in dit geval iets beter dan helemaal niets? De vleesindustrie heeft al toegezegd dat ze minder antibiotica zullen gebruiken. Dat gebeurt ook geleidelijk. Maar de resistente bacteriën zitten al wel op een groot deel van het vlees en zelfs groente. Kunnen we onze portemonnee meer gebruiken in de supermarkt en dat plofvlees gewoon echt niet meer kopen? Dan geven we tenminste een duidelijk signaal af. Natuurlijk is het dan niet mogelijk dezelfde hoeveelheid vlees te eten, maar als je het grotere belang in het oog houdt, kun je dat dan opbrengen?
Kunnen we alternatieven voor antibiotica vinden voor milde ontstekingen en klachten? Ik weet wel dat onze minister van volksgezondheid net alle aanwijzingen voor gebruik van alternatieve middelen heeft verboden, maar er zijn genoeg voorhanden en er is ook wel kennis over. Raadpleeg dr Google voor alternatieven bij kleine klachten. Ik heb hier een voorbeeld opgenomen. Natuurlijk weet je zelf wel het onderscheid tussen iets wat je zelf kunt behandelen en wanneer je naar de dokter gaat.
Weet je nog andere oplossingen die wij zelf kunnen treffen?
