When life is sweet, say thank you and celebrate. And when life is bitter,say thank you and grow. – Shauna Niequist (Als het leven zoet is, zeg dank je en vier het. En als het leven bitter is, zeg dank je en groei.)
Het is de bedoeling dat een dieet niet werkt
Een dieet werkt bijna nooit, zei ik de vorige keer. Ik heb nu de documentaire “wie maakt je dun” bekeken. Op zijn mildst kun je zeggen dat een dieet je een handreiking biedt om je calorieën in balans te brengen. Dan gaat het niet over 10 kilo kwijt in een maand, maar geleidelijk steeds een beetje afvallen. De hele dieet-industrie is er vooral voor het instandhouden of groeien van zichzelf. Er wordt door een ex financieel topman van een dieet bedrijf toegegeven dat het business model van het bedrijf is gebaseerd op het niet werken van het dieet. Want daardoor komen mensen terug. Als het wel zou werken dan zou het bedrijf geen bestaansrecht hebben. Natuurlijk wordt die stelling door de huidige woordvoerder ontkend. Net als de lage percentages van mensen, die na een paar jaar nog op hun gewicht zijn.
Het is dus je schuld niet als het dieet voor jou niet werkt of maar tijdelijk werkt. Het is de bedoeling. Het kan je alleen helpen als je al een redelijk normaal voedingspatroon hebt, alleen tijdelijk wat extra kilo’s kwijt wilt. Maar voor ernstig overgewicht is dit middel alleen niet geschikt.
De globale boodschap is dat je wel ondersteuning kunt vinden in een supportgroep of product, maar dat je toch vooral bereid moet zijn om iets anders te doen dan dat je tot nu toe gedaan hebt. Je kunt je ook beter richten op fit en gezond dan het getal op de weegschaal. Zoek het ideale gewicht waar jij je goed bij voelt en niet wat nu het meest in de mode is.
Ik ken iemand die al best veel sportte en ervoor koos de suikers in zijn dieet drastisch terug te brengen en zo in een jaar ruim 15 kilo is kwijtgeraakt. Bij mij zelf was het een combinatie van minder suikers en meer wandelen. Dat deed ik toen elke dag een uur. En in het begin verandert er niets. De weegschaal bleef gewoon hetzelfde gewicht aangeven. Maar de centimeters veranderden wel. En na een maand of 4 deed de weegschaal ook mee. Ik merk dat nu ik niet zo veel beweeg het moeilijker is om op gewicht te blijven. Dus ben ik maar weer gestart met beter op de onnodige suikers te letten.
De alternatieven
Er zijn wel alternatieven, maar dan moet je wel bereid zijn voor de lange termijn te gaan. Je kunt misschien het voorbeeld van ZenHabits volgen en kleine veranderingen aanbrengen. Want een koekje minder per dag is toch zo’n kilo per jaar. Frisdrank vervangen door water, geen suiker meer aan je koffie of thee toevoegen. Gewoon iets kleins dat voor jou op de lange termijn haalbaar is.
Of luister naar de reclame “wat er niet bijkomt, hoeft er ook niet af”. Als je dat op je koelkast of snoeptrommel plakt, bedenk je je misschien voordat je aan je impuls toegeeft. Dr. Phil raadde vaak aan in de winkel al niets meer mee te nemen om de snoeptrommel of la te vullen. Simpelweg omdat je het niet kunt eten als je het niet in huis hebt.
Bedenk ook goed wat je verwacht als je slank bent. Want als je dan nog steeds alleen op de bank zit, zonder sociale contacten of je ideale partner, zal de verleiding om dan weer te gaan eten groot zijn. Dan heb je misschien wat aan het boek “Women, Food and God” door Geneen Roth. Ik vond haar stelling dat we eten om iets heel anders te vervullen dan lichamelijke trek een eye-opener. In een uittreksel van dit boek voor O magazine zegt ze: “I tell my retreat students that they need to remember two things: to eat what they want when they’re hungry and to feel what they feel when they’re not. Inquiry—the feel-what-you-feel part—allows you to relate to your feelings instead of retreat from them.“. (Ik vertel mijn studenten dat ze twee dingen moeten onhouden: eten wat ze willen eten wanneer ze trek hebben en te voelen wat ze voelen wanneer dat niet het geval is. Onderzoek van het voel-wat-je-voel-deel staat je toe om je te verbinden met je gevoel in plaats van je ervan terug te trekken.) Zo las ik in de krant een tijd terug dat er ook in Nederland iemand is die dat voor zichzelf heeft uitgevonden en er een boek over heeft geschreven en zelf uitgegeven. Ik denk dat het Mariska Boog is, waarvan ik “het onbewuste dieet” vond. Ik ken het zelf niet, maar haar aanpak spreekt me wel aan.
Maar bij dat alles geldt toch wel dat het voor sommige mensen in hun omstandigheden heel moeilijk is. Omdat ze niet over de juiste informatie beschikken, niet over de bronnen om tot ander gedrag te komen en hun eigen situatie als vaststaand beschouwen. Ik vond in het Parool dit artikel, waarin het verband wordt gelegd tussen de woonomgeving, armoede en gezondheidsrisico’s door overgewicht.
Er is nu ook een gezondheidscheck waarin je kunt zien of je gedrag en leefstijl je gezondheid in gevaar brengen. Door de vragenlijsten kom je achter welke risico’s je loopt en dan is het aan jou om daar wat aan te doen of niet. Ik heb het nog niet ingevuld, want de site was meteen al overbelast.
