Life is a gift. We often think it’s a chore, but it really is a gift. – Anita Moorjani (Het leven is een geschenk. Wij denken vaak dat het een opgave of zware klus is, maar het is echt een geschenk.)
Doodgaan om beter te worden
De titel van het boek van Anita Moorjani is “Dying to be me”, in het Nederlands vertaald met “Ik moest doodgaan om mezelf te genezen”. Ik heb dit boek niet gelezen, maar zag op Youtube haar TED talk en een interview met haar. En iets in wat ze zei raakte me. Daarom ga ik het boek misschien nog wel lezen. Maar op dit moment liggen er ongeveer 8 boeken op de stapel, dus het moet even wachten. Maar wat ze zei in de TED talk wil ik jullie niet onthouden. Omdat er weinig wordt doorgeklikt, beschrijf ik hier een stukje van wat ze zei. Maar als je de tijd hebt, zo’n 10 minuten kijk dan even bij de link hierboven.
Haar verhaal
Ze heeft 4 jaar geworsteld met kanker, totdat ze op 2 februari 2006 in coma in het ziekenhuis lag. Tegen haar familie was al gezegd dat ze niet lang meer te leven had en iedereen die dat wilde afscheid van haar moest nemen. Terwijl ze in coma lag was ze zich toch van alles om haar heen bewust. Het voelde of ze 360 graden kon zien, niet alleen in de kamer, maar veel verder. Niet meer vast aan haar lichaam, maar ze was vrij haar bewustzijn overal heen te brengen, bijvoorbeeld naar haar broer in India. In die toestand was ze heel helder en begreep ineens waarom ze kanker gekregen had en dat we veel groter zijn dan alleen het lichaam. Het is alsof we allemaal deel zijn van hetzelfde bewustzijn. Ze wilde niet terug naar het lichaam, daar zag ze geen enkele goede reden voor. Maar daarna begreep ze dat als ze ervoor koos om terug te gaan naar haar lichaam, haar lichaam snel zou genezen. Het was alsof tegen haar werd gezegd, ga terug en leef je leven zonder angst. Ze is inderdaad snel genezen en leeft nu nog.
Wat ze gezien heeft beschrijft ze aan de hand van een metafoor; je bevindt je in een pikkedonker pakhuis/ warenhuis en je hebt alleen een zaklamp. Dan zie je alleen wat zich in de straal van je zaklamp bevindt, dus waar jij je aandacht op richt. De rest is donker en onbekend. Stel je voor dat ineens alle lichten worden aangedaan en het hele warenhuis wordt verlicht. Je ziet dan geweldige dingen, kleuren, vreemd en soms niet zo mooi. De meeste dingen heb je nog nooit gezien, omdat ze zich niet in jouw lichtstraal bevonden. Dan gaat het licht weer uit. Je weet dan dat er nog veel meer is, ook al kun je het niet meer zien of ervaren.
Haar 5 grootste lessen
Met die vijf dingen kun je je leven zonder angst leven.
Vind je dat ook geen mooie boodschap?
