Als je iets goeds ziet, geef dan een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan. – Nelson Mandela
Eerste hulp
Van kleins af aan leren we dat een kusje of een pleister wonderen doet als je bent gevallen. Niemand zou het in zijn hoofd halen om de wond te laten voor wat het is of erger te maken. Misschien wat jodium om ontstekingen tegen te gaan en dat kan in eerste instantie even pijnlijk zijn. Maar verder zijn we erop gericht om de wond te verzorgen en bij kinderen de tranen te drogen. Maar als het om emotionele verwondingen gaat zijn we niet zo begripvol. In de serie “Rondkomen in de Schilderswijk” (die ik niet echt gevolgd heb, maar wel stukjes van heb gezien), komt een jongetje in tranen bij zijn oma omdat hij gepest is. Oma’s advies is: “hetzelfde terug doen en als dat niet helpt slaan”.
Je bent afhankelijk hoe jouw ouders of opvoeders hebben geleerd zelf met deze onderwerpen om te gaan. En hier bestaat niet echt een standaard. Zo’n handig EHBO doosje met de juiste verzorgingsmiddelen. Onbehandeld laten van een emotionele wond is helemaal niet goed voor ons. We blijven nl. veel langer in een negatief gevoel hangen dan in een positief gevoel. Ik zag dit in twee verschillende TED talks. Volgende keer voeg ik de links toe. Maar eerst noem ik twee praktijk voorbeelden uit die talks en ben heel benieuwd wat jij erop zou antwoorden.
Voorbeeld 1
De eerste is je krijgt te horen dat je een operatie moet ondergaan en dat er 60% kans is dat dat goed zal gaan. Met hoeveel vertrouwen zie je die operatie tegemoet?
Daarna wordt er de volledige informatie gegeven, nl. er is 40% kans dat het niet goed zal gaan. Verandert dit je antwoord op de vorige vraag? En verandert je mening of je deze operatie wel zult ondergaan?
Ik probeerde net twee antwoorden in te voeren en dat ging niet goed. Dus nu kun je alleen maar op de eerste vraag stemmen. Daarmee is mijn mini-onderzoekje dan niet representatief. Maar ik leg het de volgende keer uit.Voorbeeld 2
Dan een voorbeeld van een andere orde. Een gescheiden vrouw gaat na lange tijd op een date. Zij heeft dat heel lang afgehouden omdat ze niet voldoende zelfvertrouwen had. Maar nu is het zover. In een sjieke club heeft ze afgesproken met een man, vooral omdat die heel erg geïnteresseerd in haar was. Na 10 minuten stapt de man op en zegt dat zij toch niet de vrouw is die hij zoekt. Dan belt de vrouw een vriendin en vertelt haar wat er gebeurt is. De vriendin zegt dan: “Ja, dat is ook wel logisch. Wat moet een succesvolle man met jou. Jij hebt niet zo veel te vertellen. Je bent ook te oud en te dik. Je moet de realiteit maar onder ogen zien.”.
Wat denk je? Helpt deze vriendin in deze situatie? Of maakt ze de afwijzing nog pijnlijker?
En wat denk je als ze niet een vriendin belt, maar dit haar eigen gedachten zijn?
