When you wake up every day, you have two choices. You can either be positive or negative; an optimist or a pessimist. I choose to be an optimist. It’s all a matter of perspective. – Harvey Mackay (Elke ochtend als je wakker wordt heb je twee keuzes. Je kunt of positief of negatief zijn; een optimist of een pessimist. Ik kies ervoor een optimist te zijn. Het is allemaal een kwestie van perspectief.)
Het antwoord: ben je een pessimist of een optimist
Op de drie simpele vragen van de vorige keer is het antwoord dat optimisten op de eerste vraag a antwoorden en b op de twee volgende vragen. Pessimisten doen precies het omgekeerde. “Daarmee raken we meteen de kern van de zaak. Ze staan beide op hetzelfde feestje en reflecteren op dezelfde werkelijkheid. Hun interpretatie verschilt echter.”
Als ik deze test een paar jaar geleden had gedaan, was ik zonder meer een pessimist geweest. Altijd druk met serieuze zaken en niet goed in het ontspannen en genieten van het niets doen. Nu zou ik ze wel zo invullen dat de conclusie optimist is. Maar het is echt een kwestie van perpectief en dat kun je veranderen. Trouwens ook toen zag ik mezelf niet als pessimist.
Wat heb je eraan?
Wat alle geluksprofessoren zeggen is dat je kunt kiezen voor meer geluk. En dan denk je, ja, zij hebben gemakkelijk praten. Dat is het niet. Dat kan ik nu zelf beamen. Je hoeft niet eerst alle voorwaarden vervuld te krijgen om gelukkig te zijn. Je kunt ervoor kiezen, nu in jouw omstandigheden. Ik dacht ook lang dat ik eerst helemaal beter zou moeten zijn, weer meer geld verdienen etc en dan zou ik wel gelukkig zijn.
Maar dat is dus niet waar. Je hebt alleen nu. Als je nu niet gelukkig bent wanneer dan wel. En het mooie is als dan een schip met geld voorbij komt, of een wereldbaan ben je er nog steeds blij mee. Er is geen limiet aan geluk.
Misschien is het zelfs zo dat als je iets mankeert, je nog meer hebt aan optimisme. En dan niet de manier dat je doet alsof er niets aan de hand is en het vanzelf wel goed zal komen. Daar heeft dit optimisme niets mee te maken. Je weet wat er aan de hand is, accepteert dat volledig en je kiest ervoor om toch vrolijk op te staan en te doen wat er kan. Ik kan nog steeds niet goed lopen, al gaat het heel langzaam steeds iets beter. Dat ik het beschouwde als bijna onmogelijk heeft me niet geholpen. En bedenken dat ik het ga doen en wel zie hoever en hoe goed dat helpt wel. Ik kan het nog niet goed uitleggen, ik merk alleen dat er iets verschuift en dat er dan meer mogelijk is. En dat begint met hoe je erover denkt.
