Ga op zoek naar het essentiële, het wezenlijke. Alleen dat geeft de mens het houvast dat hij in zijn leven nodig heeft. – Rudiger Dahlke
Alleen lichamelijk beter worden
Ik blijf nog even bij het boek `Zielsgezond` van Annemarie Postma. In het hoofdstuk `De diepere betekenis van heelwording` stelt zij dat wij het lichaam zien als een willoos iets dat gewoon moet doen wat ‘het baasje wil’. Ook al zijn onze eisen helemaal niet redelijk. Want we willen alles kunnen doen en eten en er toch uitzien als een model of sportman. We vinden snel dat het lichaam ons in de steek laat. Maar de waarheid is meestal andersom. Wij laten het lichaam ernstig in de steek door niet naar de signalen en de noodkreten van het lichaam te luisteren. Als je hier vaker leest, komt je dit misschien wel bekend voor. Maar het kan niet vaak genoeg gezegd worden omdat we zo opgegroeid zijn en bijna verweven met de technische benadering van ziekte. Iets is kapot en dat moet hersteld of vervangen worden. Annemarie Postma zegt er dit van: “Ik denk dat het een misvatting (en ook een gemiste kans is) om genezing die alleen betrekking heeft op het lichamelijke altijd vanzelfsprekend onze hoogste prioriteit te geven. ‘Overleven wordt hogelijk overschat’ zei iemand me eens die zelf ernstig ziek was. …. Ons denken heeft het allemaal bedacht en vastgelegd, zodanig dat al die bedenksels vaak een enorme blokkade vormen voor een fundamenteler en dieper inzicht in de betekenis van ziekte, lichamelijke beperking en eventuele genezing.”
Het valt mij ook vaak op hoe bang mensen worden als er iets met hun lichaam gebeurt. Dan gaan ze naar een arts en hopen op een goed bericht. Maar zelf hebben ze helemaal geen idee van wat er aan de hand kan zijn. Zo goed kennen ze hun lichaam dus helemaal niet. De behandeling is geslaagd als degene zijn oude leven weer kan oppakken.
Ik weet ook nog dat mijn zwager ernstig ziek was en te horen had gekregen dat hij maar 50% kans had de operatie te overleven. Toen ik hem een paar dagen na de operatie sprak en vroeg of hij het nu misschien anders wilde doen nu hij een tweede kans had gekregen, zeiden zowel hij als zijn vrouw dat ze daar helemaal niet bij stilstonden. Voor hun was de operatie geslaagd en dus geen reden meer om bij iets stil te staan of iets te veranderen. Ik vond dat toen ook al een gemiste kans. We gunnen onszelf vaak geen tijd voor reflectie en onderzoeken wat de boodschap van deze lichamelijke tegenslag is.
Denk jij dat ziekte je iets te zeggen heeft?
