Het recht om te kiezen
Voor ons is het een basis recht, het recht om te kiezen. De keuze wordt soms beperkt zoals nu blijkt in de ouderenzorg. Daar valt niet veel meer te kiezen. Maar in het commerciële circuit wordt steeds benadrukt dat jij kiest. Deze maand begint weer een heel circus van zorgaanbieders die de gunst van de consument proberen te veroveren enz. We kunnen allemaal kiezen of we eraan mee doen of niet. Maar de laatste tijd wordt ik een beetje kriegel van alle zogenaamde aanbiedingen op maat. Overal moet je cookies accepteren, op elke site word je gevolgd en zelfs bij winkels waar je langs loopt kunnen ze je via je telefoon een aanbieding doen. Als je een adblocker installeert, krijg je bij sommige sites al een melding dat ze het jammer vinden omdat hun verdienmodel vooral uit advertenties bestaat. Aanbiedingen zijn meestal gewoon een truc om je nog meer te verkopen. Gratis is meestal helemaal niet gratis.
Dat we allemaal sterk in onze schoenen moeten staan om niet voor de zoveelste niet te missen goede deal te bezwijken is nog tot daar aan toe. Maar er zijn industrieën die duidelijk producten leveren die helemaal niet goed voor ons zijn en zich dan ook beroepen op “vrije keuze”. We hoeven het niet te kopen. Dat is natuurlijk waar. Alleen veel mensen weten niet wat ze eigenlijk kiezen. Als je een pakje sigaretten koopt, staat er nu op dat het ziektes kan veroorzaken of zelfs dodelijk kan zijn. Maar wie het toch wil doen heeft de keuze. Ik zag op RTLZ een documentaire “de aantrekkingskracht van roken” waarin een klein land als Nicaragua, met heel streng anti-rookbeleid door de tabaksindustrie voor de rechter wordt gedaagd omdat het hun vrije ondernemerschap belemmert. Terwijl de overheid ervoor kiest om de bevolking voor vroegtijdig overlijden en ziektes te behoeden. Mogen zij dat niet zelf kiezen?
In een ander programma zag ik Jamie Oliver het opnemen tegen de voedingsindustrie omdat hij zich vooral zorgen maakt over obesitas bij kinderen. Hij wil de Britse overheid overtuigen om een suikertax in te voeren, vooral op frisdrank. Want, zegt hij, taart is een eerlijk product, je weet dat dat niet goed voor je is. En je weet ook dat je dat niet 5x per dag moet nemen. Maar van heel veel producten waar suiker inzit, weet je dat niet.
De overheid ziet nog niets in het reguleren van deze producten en dat heeft ook te maken met de macht van die industrieën. Dan gaat het nog slechter met onze economie. Dat het slecht met ons gaat is van minder belang.
Ik ben ook erg voor vrije keuze. Maar je moet wel weten wat er te kiezen valt. Je kunt met je portemonnee drie keer per dag kiezen. Je kunt kiezen waaraan je je geld besteed. Als wij het niet kopen, gaat de industrie echt wel iets anders verzinnen. Ik houd me tegenwoordig vooral aan het advies van dr. Dahlke. Dat luidt: Koop geen voedingsmiddelen, waarvoor ze op tv reclame maken.
Wat vind jij goed advies?
