Als je de moed hebt bang te zijn, kunt je de controle loslaten. – onbekend
De vorige keer schreef ik over het schuifelen, want meer dan dat kon ik de manier waarop ik me voort bewoog niet noemen. Dat is nog niet over, maar ik heb er wel iets over ontdekt. Angst is een soort bescherming. Die bescherming denk je niet te willen of nodig te hebben. Maar het feit dat het er is, laat je zien dat er nog een herinnering is met een sterke emotie, die je niet onder ogen wilt zien. Het is als of er een film is opgeslagen, waarvan alleen al de recensie je zo bang heeft gemaakt dat je hebt besloten nooit naar die film te gaan. Die film of herinnering is iets wat je ooit hebt meegemaakt en besloten hebt dat je dat nooit meer wilt voelen omdat het te erg is, te gevaarlijk of zelfs dat je het niet gaat overleven. Het goede nieuws is dat je die gebeurtenis al hebt overleefd en dat de herinnering je niets kan aan doen. Het enige waarom of het lichaam of het gevoel je daar naar terug wil brengen, is de oude herinnering te ontdoen van die sterke emotie en op te lossen.
Van mezelf begrijp ik nu dat er een tijd is geweest, heel lang geleden, dat ik niet wist wat er gebeurde en mezelf zo uitgeput en niet gesteund heb gevoeld dat ik niet meer verder kon. Mijn lichaam laat dat zien en organiseert zijn eigen steun. Dat is aan de buitenkant te zien, maar de oplossing zit aan de binnenkant. Ik ben die oude film nu aan het bekijken zodat mijn lichaam van haar last bevrijd kan worden.
Geloof jij dat oude trauma’s nu nog invloed op je kunnen hebben?
