Ik schrijf op dit moment niet veel, maar ik zie, lees en ervaar eigenlijk heel veel waarover ik zou willen schrijven. Het komt er alleen nog niet zo van.
Maar recent heb ik twee documentaires gezien over de hoeveelheid suiker die de gemiddelde mens binnenkrijgt terwijl hij denkt goed bezig te zijn. De eerste documentaire was van Damon Gameau, That sugar film, een soort supersize me experiment maar dan met suiker. Bij aanvang eet hij geen suiker, is op gewicht, fit en energiek. Dan besluit hij net zoveel suiker te eten als de gemiddelde consument en dat is 40 suikerklontjes of theelepels a 4 gram per dag. Die suiker krijgt hij niet uit taartjes en frisdrank, maar zoveel mogelijk uit gezond geachte producten, zoals magere yoghurt met een smaakje, sap, tomatensoep enz. Voorwaarde is wel dat hij blijft bewegen zoals hij altijd doet en dat hij dezelfde hoeveelheid calorieën inneemt. Op reis in de VS valt het hem meteen op dat het hier moeilijk is om niet over het maximum van 40 suikerklontjes te gaan. Aan het eind van die 3 maanden is hij 8 kilo zwaarder, zijn bloedwaarden zijn een stuk slechter en hij voelt zich veel minder goed. Zijn conclusie is dat de ene calorie de andere niet is en dat de bewering van de industrie dat het wel goed komt als je maar blijft bewegen, niet klopt. Het meest verontrustende vond ik eigenlijk dat je die 40 suikerklontjes per dag zo gemakkelijk binnenkrijgt. Neem je frisdrank of taart dan ga je hier in veel gevallen overheen. De industrie heeft een bliss punt ontdekt. Zo kunnen ze de maximale hoeveelheid suiker toevoegen en ervaren consumenten dat als lekker. Meer suiker zou het effect teniet doen.
De tweede documentaire was van Jamie Oliver, Jamie’s sugar rush. Hij staat meer stil bij het effect van suiker op de gezondheid en tanden van kinderen die teveel suiker binnenkrijgen . Zijn oplossing is een sugartax om veel meer te doen aan voorlichting en preventie.
Oh, ja, voor ik het vergeet, de aanbevolen hoeveelheid suiker per dag is 7 tot 9 klontjes per dag. Dat vraagt een radicale verandering in het denken over eten en drinken. Een voorbeeld : water is een prima drankje en taart is echt prima op een feestje, maar niet elke dag.
