If your addiction lingers, ask youself if you really want to release it, because in your heart you do not. – Gary Zukav (Als je verslaving aanhoudt, vraag jezelf dan of je het echt wilt loslaten, want ten diepste wil je het nog niet.)
Vorige keer schreef ik over de stelling van Caroline Myss dat leugenaars niet genezen. Dar was nogal een boude uitspraak, maar ik vond het wel de moeite waard om verder te onderzoeken.
Niet dat we expres leugens vertellen en ook meestal niet bewust tegen anderen, maar juist vooral tegen onszelf. Hoe vaak ik mezelf niet iets beloofd heb, zoals gezonder eten, meer bewegen, de dag positief beginnen, en even vaak die belofte heb verbroken omdat er iets gedaan moest worden, het te laat was of ik er gewoon geen zin in had. Het eenvoudige, sobere leven dat voor je gemoedsrust en gezondheid beter is, is zo moeilijk in te passen in deze snelle en van veel prikkels voorziene omgeving. En in een hutje op de hei wil ik ook nog niet wonen. De baas worden over alle verleidingen en verslavingen dat vraagt grondig zelfonderzoek. Want het levert ook iets op, anders zou je het wel laten.
Ik maak me nog wel eens boos over hoe er met ons voedsel gerotzooid wordt en nee, ik ga nu niets zeggen over eieren, zelfs biologische, die met een bestrijdingsmiddel zijn behandeld. Maar het is wel duidelijk dat we voedsel niet economisch kunnen behandelen, want mensen gaan het eten en het hoort aan hun welzijn bij te dragen, niet alleen aan de portemonnee van de producent en winkel. Oké, maar dat heb ik al vaker gezegd.
Nu gaat het over wat we zelf kunnen doen om voor onszelf te zorgen en alle mooie reclames gewoon te laten passeren. Want wat ze aanbieden is 9 van de 10 keer niet waar, het helpt ons niet en we hoeven het niet. Hier kan zelfonderzoek bij helpen, want wat maakt het product voor ons aantrekkelijk? Welke gevoel proberen we ermee te onderdrukken of negeren? Welke behoefte zit eronder?
