Statler: I wonder if there really is life on another planet.
Waldorf: Why do you care? You don’t have a life on this one.
De muppet show was een leuk tv moment in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Ik voel me oud als ik het zo opschrijf, maar het is niet anders. Er waren beroemde gasten, een band, koekie monster en andere vreemde wezens, natuurlijk miss Piggy en alles aan elkaar gepraat door Kermit. Aan het eind van de show waren er altijd twee oude mannetjes op het balkon om vooral negatief commentaar te geven op wat ze gezien hadden.
Als je het goed beschouwt heeft iedereen een eigen muppetshow in het hoofd. In een eerdere post werd het radio crazy genoemd. Vooral de twee oude mannetjes op het balkon, Waldorf en Statler, spelen een belangrijke rol. Altijd venijnige kritiek in korte en grappige bewoordingen. En juist dat commentaar geloven we. Hoe negatiever we denken, hoe beter we zijn voorbereid op wat gaat komen.
Tenminste dat denken we. De waarheid is dat we een goed moment doorbrengen in de ellende die misschien ooit gaat komen. Of het ooit gebeurt weten we niet, maar we kunnen er nu al onder lijden.
Als we met een beetje afstand de muppetshow in ons hoofd bekijken en besluiten om het niet allemaal zo serieus te nemen, krijgen we meer rust en een leuker leven. Het commentaar is er, maar je hoeft er niet altijd naar te luisteren. Misschien kun je er zelfs om leren lachen.
Want om met Kermit te eindigen: ” Het is niet gemakkelijk om groen te zijn” . Voor groen kun je invullen wat het moeilijk maakt om jou te zijn. Hopelijk concludeer je dan ook wel dat het precies goed is, zoals je bent.
