Wat heel moeilijk is, en erg helpt, is niet langer proberen perfect te zijn, maar proberen jezelf te zijn. – Anna Quindlen
Ik ben het boek de “moed van imperfectie” van Brene Brown eindelijk aan het lezen. Haar andere boek Sterker dan ooit ligt nog op de stapel. Ik heb het eerder over haar ted talk gehad. Die is nog steeds waardevol om naar te kijken.Maar in het boek kwam ik toch nog een paar behulpzame ideeën tegen. Brene Brown heeft veel onderzoek gedaan naar schuld en schaamte. En “perfectionisme ligt aan schaamte ten grondslag”. Dat was voor mij wel een eye opener. Ze legt dat verder uit door: ” Perfectionisme is niet hetzelfde als je best doen. … Perfectionisme is de overtuiging dat als we er perfect uitzien en alles perfect doen, de pijn van verwijten, afkeuring of schaamte kunnen minimaliseren of voorkomen”.
Je bent steeds bezig anderen te plezieren, uit op goedkeuring en wat zullen ze niet van me vinden. De waarheid is dat we niet perfect zijn. We maken allemaal fouten, dat is de manier waarop we leren en verder komen. Maar het lijkt alsof er mensen zijn die wel het perfecte leven hebben, er perfect uitzien. Dat er in films extra mensen bezig zijn met het uitzoeken en realiseren van die perfecte look, tekstschrijvers voor de mooiste en ontroerende scenes, daar staat niemand bij stil. Ik weet dat drPhil een keertje, met toestemming, een onopgemaakte foto van ik geloof, Cameron Diaz, liet zien en liet zien dat dat een groot verschil is met hoe je de actrice in een film ziet. Zelfs Cameron Diaz lijkt in haar dagelijkse bestaan niet op die filmster. Veel mensen nemen dat onrealistische beeld als uitgangspunt. En dan is er al snel iets om je voor te schamen.
We kunnen veel gelukkiger en vrijer leven als we het perfecte van ons afgooien. Gewoon je best doen en zijn wie je echt bent is genoeg. Perfectionisme is vermomde angst van niet goed genoeg. En wie bepaalt dat?
Ben jij er al van overtuigd dat je goed genoeg bent?
.
