Your conflicts, all the difficult things, the problematic situations in your life are not chance or haphazard. They are actually yours. They are specifically yours, designed specifically for you by a part of you that loves you more than anything else. The part of you that loves you more than anything else has created roadblocks to lead you to yourself. You are not going in the right direction unless there is something pricking you in the side, telling you, “Look here! This way!” That part of you loves you so much that it doesn’t want you to lose the chance. It will go to extreme measures to wake you up, it will make you suffer greatly if you don’t listen. What else can it do? That is its purpose.” – A.H. Almaas

Zag de bijgevoegde video van dr. Gabor Mate, waarin hij uitlegt dat trauma lang kan doorwerken in iemands leven. Soms zijn we ons niet bewust dat er een trauma is. Maar er lijken situaties te zijn, waarvan we wel slachtoffer zijn. Omdat die situatie heftige en pijnlijke emoties oproept, willen we daar zo snel mogelijk vanaf. Door niet te kijken naar wat je op dat moment echt voelt en of je dat eerder hebt meegemaakt, mis je de kans om het te helen. En het ergste is, dat de moeilijkheid zich dan blijft herhalen. De vorm kan verschillen, maar het roept dezelfde emoties op.

Als we het voorval willen zien als een leermoment dat kan helpen te helen, verandert de relatie met die moeilijkheid. Dan leren we te zien dat we niet reageren op het huidige probleem, maar onze interpretatie van het probleem. En van alle mogelijke redenen voor het probleem gaan wij automatisch uit van het slechtste. Dat kiezen we niet zo maar, zo zijn we al heel lang onbewust geprogrammeerd. Wij denken dat er iets persoonlijks bedoeld wordt, dat het tegen ons gekeerd is en dat wij niet goed genoeg zijn. Iedere keer dat dat gebeurt, kun je voor jezelf vaststellen dat je nu iets over jezelf gelooft wat niet waar kan zijn. En als je bij de emotie blijft, kun je die transformeren. Pas als je besluit niet langer het slachtoffer van de omstandigheden te blijven maar zelf verantwoordelijkheid nemen voor wat het bij jou oproept, kun je helen. Ik wil daarbij niet zeggen dat wat mensen overkomt, niet erg is. Verlies en moeilijkheden overkomt bijna iedereen. Het gaat om de veerkracht om ook uit die moeilijkheid jouw lessen te halen.

Ik denk ook nog steeds dat mijn leven een stuk beter zal zijn als mijn fysieke problemen over zijn. In eerste instantie bleef ik alles doen wat moest en negeerde ik zoveel mogelijk wat er aan de hand was. Toen mijn lichaam meer en meer signalen afgaf dat het niet meer ging, deed ik minder, maar wat moest dat moest. Toen daar nog de stress van de verhuizing bij kwam, was de energie op en het lichaam niet meer dan een lappenpop, niet meer tot veel in staat.
Nu ik anderhalf jaar verder ben, heb ik weer nieuwe lessen geleerd. Ik heb pijnlijke overtuigingen onder ogen gezien en losgelaten. Oude beslissingen herzien en moeten zoveel mogelijk uit mijn leven verwijderd. Heel langzaam komt er nu wat meer energie en kan ik iets meer. Ik zou graag vertellen dat het helemaal over was,maar dat is nog niet zo. Het blijft me vertellen dat ik nog iets over mezelf geloof dat niet waar kan zijn. Bijvoorbeeld: ik geloof in beperkingen, ik geloof dat ik klein en kwetsbaar ben. Dat kan niet waar zijn. Wat ik en velen met mij het meest vrezen is dat we mateloos krachtig zijn, zoals in het gedicht van Nelson Mandela. Het dwingt me nog dieper te kijken naar die oude overtuigingen en mezelf te vergeven dat ik dat heb geloofd.

Niemand kan je vertellen of je ziek wordt van een virus of niet. Bij een griepepidemie worden veel mensen ziek, maar een aantal niet. Dat is met elk virus zo. Ik weet dat ik in India heel ziek ben geworden na het eten van een dahl. Mijn zus, die volgens mij hetzelfde had gegeten had nergens last van. Nu kan er natuurlijk net een vlieg op mijn eten hebben gezeten of een andere besmettingsbron. Het gaat erom dat we heel veel niet weten. Zoals ik eerder heb geschreven, artsen weten veel van ziekte, maar niet waarom de een wel en de ander niet ziek wordt. Dat is in de huidige tijd niet anders. Hoewel we bang werden gemaakt dat we allemaal heel ziek zouden worden was snel duidelijk dat dit virus heel veel onderscheid maakt. Vooral kwetsbare ouderen, mannen meer dan vrouwen, waren het doelwit.

De Wereld Gezondheidsraad had in eerste instantie natuurlijke immuniteit niet meer op de website opgenomen. En ook nu geldt in Nederland een kortere periode voor natuurlijke immuniteit dan voor die na vaccinatie. Terwijl de data iets anders laat zien.

De vraag is dan kun je iets doen om je weerstand te versterken? Uit onderzoek blijkt dat mensen met een tekort aan vitamine D meer risico hadden op ernstige ziekte. En met ons klimaat zijn er veel mensen die weinig aan de zon worden blootgesteld, dus zelf onvoldoende aanmaken. Een logische stap is dan in de wintermaanden vitamine d extra innemen.
Er zijn twee verschillende studies gedaan (wel meer, maar deze zijn recent) waaruit lijkt dat vitamine D niet beschermt tegen wel of niet besmet worden, maar wel tegen ernstige ziekte. Kijk zelf of het voor jou van toepassing is.

Begin 2019 heb ik mijn laatste bericht geschreven. Ik had het druk met andere dingen, werk, verhuizing enz. Nu begin ik opnieuw. Hoe vaak ik een bericht plaats, weet ik nog niet. Maar ik weet wel dat het onderwerp gezondheid meer dan ooit in de belangstelling staat. Ik ben het blijven volgen en natuurlijk keek ik ook naar andere bronnen dan de overheid.

De laatste 2 jaar waren voor iedereen bijzonder. Hoe we in de greep waren van een virus en daardoor tot ongekende maatregelen moesten overgaan. Hoe zinvol of niet daar laat ik me nu nog niet over uit. Maar het feit dat natuurlijke immuniteit en voorzorgsmaatregelen die je wel kunt nemen, geen aandacht kregen en de angst voor wat je zou kunnen overkomen overal getoond werd, heeft mij wel erg verbaasd.

Gelukkig waren er ook kanalen die de logica en laatste wetenschap volgden. Zij hebben voor mijn geestelijke gezondheid gezorgd.
Ik noem er hier een paar. Allereerst was er dr.John Campbell

Dan was er het blog van Maurice de Hond, https://maurice.nl/
Ook op het kanaal van de Nieuwe Wereld, https://www.youtube.com/watch?v=fInziEdkpQY, liet regelmatig een genuanceerder geluid horen.

Maar het allerbelangrijkste van de laatste 2 jaar is toch wel, zorg voor jezelf. Weet wat bij jou past. En neem verantwoordelijkheid voor je gezondheid. Bedenk dan dat de fysieke gezondheid daar onderdeel van is, maar niet het enige.

Heel lang heb ik er de waarde niet van in gezien, van flexibiliteit. Ik legde te snel de link naar wispelturig en onbetrouwbaar. Zoals de wind waait, waait mijn jasje. Dus echt wel iets wat ik erbij kon leren. Het vergroten van psychische flexibiliteit heeft niets met wispelturig te maken. Maar wel alles met niet meer meezeulen wat je niet meer dient. Verhalen die je over jezelf gelooft, maar eigenlijk al niet meer waar zijn of misschien wel nooit waar zijn geweest.

Overtuigingen die er niet toe bijdragen dat je je leukste leven leidt, zet ze overboord. Of de angst dat je iets niet zult kunnen, wat heb je eraan als je het wel graag wilt.

Natuurlijk heb ik daar een boek over gelezen, de valstrik van geluk van Russ Harris.

In dat boek worden de 5 stappen van ACT uitgelegd en staan er oefeningen in om het toe te passen. Want alleen lezen is niet voldoende. ACT staat voor acceptance and commitment therapy. Volgens de cover kan het je jaren therapie besparen.

Een van de uitgangspunten is dat we veel minder controle hebben over onze gedachten dan we denken. Want hoewel we steeds rijker zijn geworden is de stress niet minder. Alleen is de bron van stress gewijzigd van levensbedreigend natuurgeweld tot deadlines, financiële of emotionele stress. En die druk blijft, we kunnen er slecht onderuit komen en ontspannen. We kunnen dat niet met positief denken oplossen. Ons alarmsysteem staat aan en is sterker. Maar we kunnen wel leren anders met onze gedachten om te gaan, emoties accepteren en met onze ademhaling meer rust te vinden en de gedachtestroom te onderbreken. En wat voor mij belangrijk was: gedachten zijn geen orders, niet in steen gehouwen en we hoeven er niets mee, zelfs niet ze geloven.

Mijn ervaring ermee is positief. Volgende keer meer.

Ik las dat Annemarie Postma niet beter wilde worden omdat ze vond dat ze al helemaal goed was. Ook al kon ze fysiek niet alles. Zij kon zich erbij neerleggen dat ze op andere manier ook het leven kon leiden dat ze wilde. Dat ze zich wel bezig houdt met gezond en vitaal zijn blijkt wel als je op de link klikt.

Ik vind dat wel knap, want ik ben nog niet zo ver. Ik blijf geloven dat ik weer helemaal beter kan zijn, ook fysiek. Ik ben ook van mening dat dat kan. Dat een fysieke complicatie niet een permanente situatie hoeft te zijn.

Zo veel mensen zo veel meningen. In the Optimist daily las ik over een nieuw initiatief in de gezondheidszorg, positieve gezondheidszorg. Het nieuwe is dat er naar de patiënt als geheel wordt gekeken, de patiënt zelf een belangrijke rol heeft en meer gekeken wordt naar wat voor de patiënt belangrijk is. Dus niet meer voor iedereen een standaard behandeling, maar veel meer afgestemd op wat voor iemand belangrijk is. Dat het belangrijk is om te kijken wat beter worden voor jou betekent, niet alleen fysiek, maar ook op andere gebieden in jouw leven.

Ik hoop dat die positieve manier van samenwerken met de patient snel beschikbaar komt. Dan kan er veel beter op maat de juiste behandeling worden ingezet. Er is ook een website over positieve gezondheid als je er zelf meer over wilt lezen.

Een opmerkelijke uitkomst van een onderzoek uit Rotterdam; een gezonde leefstijl kan ervoor zorgen dat je pas 9 jaar later chronische ziektes krijgt en 6 jaar langer leeft. Dat lijkt een behoorlijke beloning. Wie wil er nu niet langer en langer gezond kunnen leven. Op zich was wel al langer duidelijk dat gezond leven voordelen heeft. Maar het moeilijke is dat veel mensen niet zoveel waarde hechten aan een leven zonder allerlei verleidingen. Met andere woorden: ze vinden het leven niet de moeite waard zonder een wijntje, fastfood, sigaret of andere genotsmiddelen. En juist die genotsmiddelen brengen de risicofactoren voor hart-, longziekte en kanker met zich mee. Het leven dat goed voor ons is, is steeds moeilijker te verwezenlijken. Eigenlijk zijn alle experts het er wel over eens dat het nu heel moeilijk is om het sobere leven te leven, wat voor onze gezondheid het beste zou zijn.

Het leven zelf biedt voor de meeste mensen te weinig als er geen genotsmiddelen zijn. Alles is slecht voor je of je moet toch ergens aan dood gaan, zeggen ze dan. Pas als we radicaal anders gaan denken, kunnen we het tij keren. Wat brengt echt gezelligheid? Is dat het eten, de wijn of het gezelschap? Wat is een echte oplossing tegen eenzaamheid, verveling of stress? Wat als we meer zouden doen waar we echt plezier in hebben?

De zonsondergang, de natuur of de stilte zijn voor de meeste mensen niet aantrekkelijk. Het bijzondere zien en proeven in natuurlijke middelen zijn we al een tijdje kwijt. Of zelf weer iets maken, puur omdat we het leuk vinden om te doen. Als we het een kans geven, kunnen we ontdekken dat we ons veel beter voelen als we energie stoppen in belevenissen, echte verbinding met anderen. Dat leidt pas echt tot een opwindend leven.

Er is een mooi verhaal van Godfried Bomans over een rijke bramenplukker, die schoonheid in alles om hem heen zag. In dauw zag hij diamanten, gezang van een nachtegaal vond hij geweldige muziek enz. Omdat hij het zo geweldig vond wilde hij het iedereen vertellen. Maar anderen zagen het niet, vonden hem een naïeveling en beschuldigen hem zelfs van bedrog.

http://webmaidensgrimoire.blogspot.com/2015/07/de-rijke-bramenplukker-godfried-bomans.html

Ik heb het er vaker over gehad, beter worden gaat niet alleen over fysieke klachten wegnemen. Voor veel mensen zijn ziektes alleen een zaak van het lichaam en herstel lijkt dan ook alleen maar in het lichaam te gebeuren. Maar als je breder kijkt, dan kun je op veel niveaus herstel waarnemen.

Je kunt leren om beter om te kunnen gaan met stress. Dan voel je je ook beter.

Je kunt leren welk eten jou echt voedt en op die manier je fitter en beter voelen.

Je kunt stoppen met negatieve gewoontes en verslavingen. Dan voel je je niet meteen beter, maar als je doorzet meestal wel.

Je kunt een betere relatie krijgen met jezelf door alle overbodige ballast los te laten. En als de relatie met jezelf verbeterd, verbeteren ook relaties met anderen.

Je kunt ontdekken wat echt bij je past bijvoorbeeld in werk en daarmee ook veel betere resultaten halen.

Als je op al die niveaus kleine of grote stappen zet, zal je leven er veel beter uitzien en wie wil dat nu niet.

Ik ben van mijn fysieke klachten nog niet hersteld, maar toch ben ik veel beter dan toen ik dit blog begon te schrijven. Soms vind ik het zelf nog niet genoeg, maar ik zie wel dat ik nu op de goede weg ben.

Ben jij ook beter?

De champagne staat koud. De appelflappen en oliebollen zijn bijna klaar. Laat maar komen dat nieuwe jaar.

Ik wens iedereen voor 2019 nieuwe avonturen, flexibiliteit om om te gaan met alles wat op je pad komt en vooral veel ontspannenheid.

Soms kan ik een nieuwsberichtje haast niet geloven. De kooplust wordt in december zo aangewakkerd dat sommige mensen alle redelijkheid uit het oog lijken te verliezen. De bezorgers lopen dan zelfs het risico op klappen, echt gelezen, niet verzonnen.

Er staat zoveel druk op hebben van de laatste gadgets en spullen tegen de beste prijs. Maar ook op kleding, nieuwste spullen in de boom en luxe eten. Dat hoort kennelijk bij de feestdagen. Maar tegelijkertijd wordt dan helemaal uit het oog verloren waar die feestdagen over gaan. Ook als je geen religie belijdt kun je de donkere dagen gebruiken om in te keren en terug te kijken. Daar hoef je helemaal niets voor te kopen.

Ik heb wel Sinterklaas gevierd met surprise en gedicht. Zelfs een mini kerstboom heb ik nu en de versiering uit de berging gehaald. Wat theelichtjes en klaar. Genoeg licht in de donkere dagen. Kerstkleding hoeft niet speciaal gekocht te worden. Mocht je dat overwegen, kijk dan even de aflevering van Tegenlicht van gisteravond terug. Ik schrok hoe vervuilend de kledingindustrie is en hoe klakkeloos we blijven kopen en bijna ongebruikt weg doen.

Dus laat je niet gek maken. Kies je eigen manier om het feestelijk, gezellig of zinvol te maken. Alvast fijne dagen

Ik hoor het al je praat er zo gemakkelijk over. Je begrijpt me niet.

Iets van die strekking zei iemand pas tegen me toen ik iets probeerde uit te leggen over het veranderen van gedachten. Als je een gewoonte wilt veranderen helpt het ook als je de onderliggende gedachte kunt loslaten. Maar het feit dat ik in die specifieke gewoonte niet hetzelfde had meegemaakt was voor diegene het duidelijke signaal dat ik haar niet kon helpen, want ik wist niet waar ik het over had. Toen ik nog zei dat iets wat je onder de knie hebt altijd makkelijk lijkt, maakte het ook totaal geen indruk. Dus heb ik haar doorverwezen naar een collega.

Maar het heeft me wel aan het denken gezet. Want waarom heeft iemand pas iets te zeggen als hij zelf hetzelfde heeft meegemaakt. Je wilt toch uit de situatie, wat maakt het dan uit hoe iemand dat heeft geleerd. Sterker als iemand er nog mee worstelt kan hij je helemaal niet uit wat dan ook helpen. Diegene heeft dan nog teveel aandacht voor zichzelf nodig.

Ik herkende het verwijt wel, mijn schoonzus zei het ook. Pas hoorde ik iemand die een maagverkleining had gehad ook zeggen dat de psychologische begeleiding die ze erna kreeg ” helemaal nergens over ging”. Dat kan natuurlijk best, maar toch wordt ik dan nieuwsgierig. Hoezo kun je er zelf niet wat inbrengen waardoor je er wel wat aan hebt. Mijn zus zegt altijd ” geen vraag, geen aanbod”. Dat is wel een goed uitgangspunt, alleen hebben de mensen in mijn voorbeeld wel een vraag, alleen kunnen ze nog het aanbod niet accepteren als het niet precies is wat ze in gedachten hadden.

Dan heb je grote kans meer van hetzelfde te doen. Dat mag ook. Ik heb er ook lang in volhard. Maar ik weet nu zeker, je kunt een probleem echt niet oplossen met hetzelfde denken waardoor het probleem is ontstaan. Dat kan ik nu heel gemakkelijk zeggen, ook al heb ik het door schade en schande ondervonden. Dat ben ik niet vergeten, alleen hoef ik het daar niet meer over te hebben.

Kun jij al gemakkelijk praten over jouw leerervaringen?