Ik ben een tijd druk geweest met verhuisplannen, huizen kijken, bieden en niet krijgen. En soms is het niet krijgen misschien wel het beste.

Want ik ben er eigenlijk nog niet uit waar ik precies wil wonen. Dus heb ik mezelf tijd gegeven om eerst duidelijker te krijgen wat ik precies wil en welke omgeving daar dan het beste bij past. Misschien is het niet zo zeer de woning of de plek, maar wie ik op die plek ben.

Ik wil weer degene zijn die naar het theater gaat of met vrienden in stad gaat koffie drinken. Of naar de bibliotheek gaat of dat ene bijzondere winkeltje. Tot nu toe heb ik dat als te moeilijk voor me uitgeschoven. Het is natuurlijk fijn dat winkels bezorgen en dat je alles gewoon thuis kunt krijgen. Maar het is niet hetzelfde als ergens naar toe gaan, de sfeer proeven en ervaringen opdoen.

Dat is het thema voor het komend jaar, erop uit gaan. Nog niet wetend waar naar toe. Ik ben van plan om over die ontdekkingsreis weer meer te schrijven. Natuurlijk ook wel over boeken. Maar meer over belevenissen.

Wat wordt jouw thema voor het komende jaar?

Wat heel moeilijk is, en erg helpt, is niet langer proberen perfect te zijn, maar proberen jezelf te zijn. – Anna Quindlen

Ik ben het boek de “moed van imperfectie” van Brene Brown eindelijk aan het lezen. Haar andere boek Sterker dan ooit ligt nog op de stapel. Ik heb het eerder over haar ted talk gehad. Die is nog steeds waardevol om naar te kijken.Maar in het boek kwam ik toch nog een paar behulpzame ideeën tegen. Brene Brown heeft veel onderzoek gedaan naar schuld en schaamte. En “perfectionisme ligt aan schaamte ten grondslag”. Dat was voor mij wel een eye opener. Ze legt dat verder uit door: ” Perfectionisme is niet hetzelfde als je best doen. … Perfectionisme is de overtuiging dat als we er perfect uitzien en alles perfect doen, de pijn van verwijten, afkeuring of schaamte kunnen minimaliseren of voorkomen”.

Je bent steeds bezig anderen te plezieren, uit op goedkeuring en wat zullen ze niet van me vinden. De waarheid is dat we niet perfect zijn. We maken allemaal fouten, dat is de manier waarop we leren en verder komen. Maar het lijkt alsof er mensen zijn die wel het perfecte leven hebben, er perfect uitzien. Dat er in films extra mensen bezig zijn met het uitzoeken en realiseren van die perfecte look, tekstschrijvers voor de mooiste en ontroerende scenes, daar staat niemand bij stil. Ik weet dat drPhil een keertje, met toestemming, een onopgemaakte foto van ik geloof, Cameron Diaz, liet zien en liet zien dat dat een groot verschil is met hoe je de actrice in een film ziet. Zelfs Cameron Diaz lijkt in haar dagelijkse bestaan niet op die filmster. Veel mensen nemen dat onrealistische beeld als uitgangspunt. En dan is er al snel iets om je voor te schamen.

We kunnen veel gelukkiger en vrijer leven als we het perfecte van ons afgooien. Gewoon je best doen en zijn wie je echt bent is genoeg. Perfectionisme is vermomde angst van niet goed genoeg. En wie bepaalt dat?

Ben jij er al van overtuigd dat je goed genoeg bent?

.

Verveling, op de juiste ogenblikken gevoeld, is een teken van intelligentie – Clifton Fadiman

Een paar mensen vertelden me, nou eigenlijk wel meer dan een paar, dat als ze zich vervelen op zoek gaan naar iets om dat niet meer te voelen. Dus gaan eten, drinken of roken. Daarmee is de verveling er nog steeds maar kun je jezelf even in slaap sussen. Dan lijkt het minder erg.

Ze kunnen dan niets anders bedenken wat op dat moment een invulling kan zijn. Ik noem dan tekenen, schrijven, lezen, wandelen, fotograferen, kunst kijken of gewoon ergens naar toe gaan als een toerist bijv. je eigen stad bekijken. Verder dan de reactie mwuh komt het dan meestal niet. Gewoon iets doen omdat je het leuk vindt zonder ambitie en zonder een noemenswaardig resultaat, waarom zou je. Als kind deed je al die dingen wel. Maar op school leer je dat je ergens goed in moet zijn. Anders hoef je het niet te doen. Spelen wordt sporten en competitie. Raar hè, dat kinderen nu liever op hun scherm kijken en zich op die manier nog meer vervelen.

Dat herken ik maar al te goed. Het is nog niet zo lang geleden dat ik ook bijzonder nuttig en efficient bezig wilde zijn. Geen tijd te verspillen. Je hele leven een lange lijst met dingen die je af kunt vinken en op naar het volgende.

Zo leven is een recept voor problemen. Voor mij in eerste instantie fysiek, maar je beleeft dan ook weinig plezier aan wat je doet. De huisarts vroeg me de eerste keer dat ik bij hem kwam ” Geniet je nog wel?” Ik wist dat een antwoord als “ik ga heerlijk uit eten, koop mooie spullen en maak mooie reizen” toch geen antwoord was op wat hij vroeg.

Met moeite heb ik geleerd me te vervelen en daar van te genieten. De hele dag in een hangmat in de zon lijkt voor veel mensen het ideaal, maar de meesten zijn o zo blij als ze weer gewoon aan het werk kunnen. En er is niets mis met werken, alleen de afwisseling met rust en soms verveling is broodnodig.

De remedie tegen verveling? Sta op en ga de natuur in. Dat advies komt uit de documentaire die ik pas zag op rtlz.

Omdat we geleerd hebben dat negativiteit realistischer is, lijkt het reeler dan welke positieve stem ook. – Bell Hooks

Er zijn zoveel mensen die iets moeilijks meemaken. Als we er rekening meehouden, dan zijn we voorbereid, denken we. Maar dat blijkt meestal niet waar. Er overkomt je iets anders dan je denkt. Het gaat erom wat je dan doet. Heb je de moed de confrontatie met wat er is aan te gaan? Om er helemaal doorheen te gaan en alle emoties te voelen ? Of heb je dan iets nodig? Een pilletje van de dokter, een extra biertje of wijntje, iets te eten etc.

Het idee daarachter is dat hetgeen je overkomt te groot is, dat je het niet aankunt. Dan kun je het ook niet loslaten en verwerken. Je blijft bezig met verzet. Het had niet mogen gebeuren. Hoe begrijpelijk die reactie soms ook is, het is niet meer mogelijk. Het is er al, het is al gebeurd. En iets niet willen dat er al is, is de meest verspilde energie. In het verzet lijken we ervan uit te gaan dat we het ( wat het dan ook is) tegen kunnen houden.

Toen ik een van de afgelopen dagen ’s avonds laat in het donker op het balkon zat, hoorde ik een meisje ( jong, denk ik) tegen iemand aan de andere kant van de lijn zeggen: ” snik, ik wil alleen, snik, maar met je praten, snik”. Het verhaal dat ik erbij bedacht was van een meisje, die door haar eerste liefde is afgewezen en nog denkt iets te kunnen uitleggen, waardoor het weer goed komt. Geen idee of het waar is, maar ik denk dat we allemaal graag iets ongedaan maken wat ons niet bevalt.

Je kunt dat verhaal nog tot in lengte van dagen blijven herhalen. Dan wordt het niet een gebeurtenis, die je 10 jaar geleden is overkomen, maar een verhaal dat je 10 jaar geleden en 9 jaar geleden en 8 jaar geleden …..en gisteren nog vertelde. Daarmee blijft het in jouw hoofd actief en nog tegenwoordige tijd.

Je kunt het misschien niet meteen loslaten, maar als dat je intentie is, gebeurt het wel. Mijn ervaring is dat het lichaam of je hoofd niet in een keer alle pijnlijke feiten op je loslaten. Dat het meer in stapjes gaat en dat je ook blokjes nieuwe software krijgt om verder te kunnen. Maar daar moet je wel vertrouwen in hebben.

Ga naar het best voelende gevoel – Abraham

Na alles wat ik heb gelezen, gehoord en gezien kan ik nu een beetje de balans opmaken. Ik begon als een detective op zoek naar beter. En ik heb heel veel gevonden over ademhaling, emoties, gedachten. En inspiratie opgedaan over wat voor een ander heeft gewerkt. Daar kijk ik nog steeds graag naar. Maar uit alles van mezelf en wat ik van anderen heb gehoord en gelezen is wel duidelijk geworden dat je geen bonuspunten krijgt als je in ellende blijft hangen of de last van de wereld op je schouders blijft meedragen. Soms is er tegenslag en niet elke ziekte wordt genezen, maar het hoeft je hele leven niet te bepalen. In elke situatie kun je een punt zetten achter je lijdensverhaal.

Het leven biedt ons contrast. Hoogte- en dieptepunten. Daardoor voelen we dat we leven. Als alles alleen maar zou kabbelen, gaan we ons vervelen en waarderen we het goede ook niet zo erg meer.

Stel dat het verhaal gaat in de trant van: ach arme ik, ik kan er niets aan doen, ik heb te weinig geld, energie, liefde, mensen om me heen en ik heb geen enkele mogelijkheid daar iets aan te veranderen. Dat verhaal kun je en mag je net zolang herhalen als je wilt. Als jij er tevreden van wordt of zo krijgt wat je wilt. Prima, prettige wedstrijd.

Als je het genoeg vindt, dan hoef je jezelf niet helemaal meer te geloven. Het is een beetje kort door de bocht, maar dat maakt het duidelijk. Je kunt al beginnen met onderscheid te maken tussen wat je hebt en wat je wenst. Dus ik heb nu wel een huis, een baan, maar niet genoeg geld. Dan kun je al iets doen. Of een beter betaalde baan zoeken of minder uitgeven. Of ik heb de liefde van mijn leven nog niet gevonden, maar ik heb wel leuke hobbies, een hond en een grote familie. Wees dan heel blij met de dingen die je hebt en grijp de leuke hobby of de hond aan om gelijkgestemden te ontmoeten en wie weet kom je dan ook iemand tegen om je leven mee te delen. Trek je niets aan van de mening van anderen. Als ze het goed met je voor hebben, zijn ze blij als jij een leuk leven hebt. Als ze het je misgunnen zijn het toch niet de mensen die je wilt kennen.

Want met wie zou jij willen omgaan? Een wanhopig en ontevreden mens? Of iemand die leuke dingen kan bedenken, openstaat voor een spontane actie? Wat jezelf bent, straal je uit en trek je aan.

De enige die last heeft van het herhalende ellendige verhaal ben je zelf. Helemaal zonder bonuspunten.

Statler: I wonder if there really is life on another planet.

Waldorf: Why do you care? You don’t have a life on this one.

De muppet show was een leuk tv moment in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw. Ik voel me oud als ik het zo opschrijf, maar het is niet anders. Er waren beroemde gasten, een band, koekie monster en andere vreemde wezens, natuurlijk miss Piggy en alles aan elkaar gepraat door Kermit. Aan het eind van de show waren er altijd twee oude mannetjes op het balkon om vooral negatief commentaar te geven op wat ze gezien hadden.

Als je het goed beschouwt heeft iedereen een eigen muppetshow in het hoofd. In een eerdere post werd het radio crazy genoemd. Vooral de twee oude mannetjes op het balkon, Waldorf en Statler, spelen een belangrijke rol. Altijd venijnige kritiek in korte en grappige bewoordingen. En juist dat commentaar geloven we. Hoe negatiever we denken, hoe beter we zijn voorbereid op wat gaat komen.

Tenminste dat denken we. De waarheid is dat we een goed moment doorbrengen in de ellende die misschien ooit gaat komen. Of het ooit gebeurt weten we niet, maar we kunnen er nu al onder lijden.

Als we met een beetje afstand de muppetshow in ons hoofd bekijken en besluiten om het niet allemaal zo serieus te nemen, krijgen we meer rust en een leuker leven. Het commentaar is er, maar je hoeft er niet altijd naar te luisteren. Misschien kun je er zelfs om leren lachen.

Want om met Kermit te eindigen: ” Het is niet gemakkelijk om groen te zijn” . Voor groen kun je invullen wat het moeilijk maakt om jou te zijn. Hopelijk concludeer je dan ook wel dat het precies goed is, zoals je bent.

Als je niet uitkijkt, blijf je je leven lang voorbereiden. – Remco Campert

Ik was vol goede voornemens aan het begin van het jaar. Dacht helemaal klaar te zijn om een volgende stap te zetten. En toen gebeurde er niks. Tenminste niet op dit blog. Ik kreeg het wel druk met werk, gasten en verhuisplannen. Mijn huis opruimen begon echt beetje bij beetje te vorderen. En nu een halfjaar later zit ik nog in hetzelfde huis. Ook niet helemaal gepland, maar nog niet het goede huis en/ of plek gevonden waar ik naar toe wil verhuizen.

De moraal van dit verhaal is, soms lopen dingen anders. Soms ga je ongemerkt nog iets bijleren voordat je verder kunt. En dat is helemaal goed. Wat ik heb geleerd is een grotere psychische flexibiliteit. Daar vertel ik een volgende keer meer over.

Geluk is een mentale gewoonte, een mentale houding, en is het niet aangeleerd noch beoefend in het heden, dan wordt het nooit ervaren. – Maxwell Maltz

Dit is voor veel mensen een tijd om met nieuwe gewoontes te starten of slechte achterwege te laten. Alsof je door de magie van 1 januari ineens de kracht hebt om het heel anders te doen. Dat dat niet zo is, blijkt wel uit het feit dat de meeste mensen het 3 weken later al weer hebben opgegeven. Gewoontes zijn vaak zo ingesleten dat het onwennig  voelt als het er niet meer is. Als je wilt afvallen, meer sporten, stoppen met roken of juist kiezen voor gezonder eten,  ga je door een periode van ongemakkelijk voelen. Wat je wilt bereiken is er, maar vaak abstract en in de toekomst. Juist door dat ongemak nu op dit moment heb je iets nodig en voelt het beter of gemakkelijker om terug te vallen op het oude en vertrouwde.

Iedere keer dat je dat doet, denk je dat je het niet kunt. Het lukt je gewoonweg niet. En iedere keer richt je je op een beter dieet, een gemakkelijkere manier om te bewegen, meer ondersteuning of medische hulpmiddelen (zoals medicatie of zelfs een operatie bij overgewicht). En iedere keer bevestig je dan voor jezelf dat je slachtoffer bent. Het lukt anderen misschien wel, maar jou echt niet. En je hebt al van alles geprobeerd. Eerlijk gezegd kun je ook zolang je in dat denken vastzit je pogingen om iets veranderen beter opgeven. Accepteer dan maar liever dat je te zwaar, onsportief of ongezond bezig bent. Want het lukt je toch niet omdat te veranderen. Wees tevreden met wat je hebt en laat het maar zo. Elke poging is dan verloren energie.

Je gelooft misschien niet dat ik dit nu zo zeg. En dan heb je ook gelijk. Want ik weet dat het kan. Ik heb zelf  heel vaak een verandering willen doorvoeren en ook weer opgegeven. Nu weet ik dat het kan als het in je hoofd goed zit. Dat je echt de verandering wilt doorvoeren en geen deur naar de oude situatie op een kier laat staan. Je bent klaar met jezelf saboteren. Klaar om naar je intuïtie te luisteren. Klaar om nieuw denken te oefenen. Klaar om het te kunnen.

Als je iets nieuws wilt proberen, doe dan de 30 dagen zonder klagen challenge /www.hln.be/nina/psycho/wie-durft-30-dagen-zonder-klagen~a52436a6/.  Ik heb geen facebook, maar ga het zeker doen.

Ik wens je voor 2018 dat je met vertrouwen datgene verandert wat het beste bij jou past en hoe jij wilt leven.

Laten we de sprong wagen en open het nieuwe jaar tegemoet treden.

 

Proost op het nieuwe jaar en de kans om het goed te krijgen – Oprah Winfrey

Zoals meestal kijk ik aan het einde van het jaar even terug. En dit jaar ben ik wel heel afwezig geweest op dit blog. Naast werk en regelmatig gasten in mijn huis, bleef er niet zo veel tijd of energie meer over. Ook niet voor het schrijven, lezen of zelfs documentaries bekijken. Ik had veel tijd nodig om alle emoties en verouderde gedachten over mezelf los te laten. Het duurde wel even en was niet eenvoudig, toch was het goed. Ik voel wel dat er nu weer ruimte komt voor iets nieuws, iets anders. Dus ik heb me voorgenomen om in 2018 weer regelmatig iets te schrijven.

Voor nu wens ik iedereen fijne feestdagen en een mooi 2018.