Magie gebruiken om door muren te lopen

Het ogenblik om je te ontspannen, is wanneer je er geen tijd voor hebt. – Thomas Harris

In een staat van magie
In het boek F**k it worden meer handvatten gegeven om door de muren van je gevangenis heen te breken. En daar vond ik magie. Dat had ik niet in dit boek verwacht. Maar “dankzij magie hoef je niet langer te ploeteren om door de muren van de gevangenis heen te breken. Je loopt er eenvoudig doorheen. Ja, als je de F**k-it-staat hebt bereikt gebeurt er iets wonderlijks. Je ontsnapt zonder moeite uit de gevangenis waar je in opgesloten zat. … Door met de eigenschappen en technieken van F**k it te werken zul je ontdekken dat je naar die staat terug kunt keren op het moment dat jij dat wilt – met een knip van je vingers en het uitspreken van de woorden F**k it.”

Je kunt dan het beste eerst een quiz doen. Die vind je hier.

Stel je open voor de magie van ontspannen.
Sta open voor de magie. Dat alleen al maakt dat er magische dingen kunnen gebeuren. In onze gevangenis hebben we ons voor een heleboel dingen afgesloten en nu is het tijd om onszelf weer open te stellen. Open voor nieuwe en onbekende gebeurtenissen, voor de dingen buiten ons kader, wat we nog niet eerder hebben gezien of gedaan.
En daarvoor moet je leren te ontspannen. “Als we de kunst om te relaxen en onze spanningen om te buigen in ontspanning combineren met het F**k it zeggen tegen de belangrijkste stressoorzaken in ons leven, hanteren we een winnende formule.” In het boek worden er een aantal aanwijzingen gegeven van Tai Chi, tot dankbaarheid, tot ademen enz.

Wat zou jou helpen meer te ontspannen?

Je kunt veel meer dan je denkt

Als je een probleem ziet,
is dat jouw probleem.
Als je vindt dat iemand ergens iets aan zou moeten doen
bedenk dan ….
dat je zelf ook iemand bent. – onbekend

Een aanvulling op je eigen recept
Het lijkt misschien wel veel. Dat je zelf kunt bedenken wat je nodig hebt om gezond te zijn, zelf de steun te zoeken en zelf de acties uit te voeren. Maar het is het enige dat helpt. Toen je klein was, was je heel vastbesloten en zei je steeds weer “ik kan het zelf”, ook als dat nog niet zo was. Toen ik vorig jaar met mijn nichtje van 13 een taart ging bakken, deed ik ook teveel in de veronderstelling dat zij dat nog niet kon. Op een moment zei ze heel gedecideerd: “nee, dat hoeft niet, ik doe het wel.” En dat ging ook goed. Eigenlijk zijn er maar heel weinig mensen die het fijn vinden bij alles afhankelijk te zijn. Hoe ziek mensen soms ook zijn, ze willen toch graag dat de dingen gaan zoals zij dat gewend zijn.
Waarom zou dat met je gezondheid anders zijn? Waarom alle verantwoordelijkheid zomaar uitbesteden aan iemand die per 3 maanden maar 10 minuten de tijd voor je heeft? Je kunt er voor jezelf veel meer zijn en dus veel meer te weten komen. We hebben afgeleerd om te voelen wat er in het lichaam afspeelt en zijn er zelfs een beetje bang voor. Sommige mensen stellen zelfs een bezoekje aan de dokter uit, uit angst dat er iets ergs aan de hand is.

Als er wat serieus aan de hand is, helpt het niet het te negeren. Dus wat het ook is, ga er mee aan de slag. Een diagnose is een goed punt om te gaan onderzoeken wat het je wil zeggen. Kijk dan breder dan alleen de klacht, als je durft.
Wat ik alleen vind missen aan het verhaal van Lissa Rankin is dat alleen positief denken niet helpt.

Ik zag pas een aflevering van 10 jaar, ik vertrek. Daarin ging een stel met hun 4 kinderen naar Oostenrijk. Ze hadden het al een halfjaar uitgesteld omdat de moeder van het gezin borstkanker kreeg. Ze hadden tegen elkaar gezegd, we ondergaan alles, maar over een halfjaar staan we er weer. Ze gingen vol goede moed toch hun droom realiseren. Ze hadden dus een rotsvast vertrouwen in hun nieuwe leven en dat het wel goed zou komen. Maar het kwam niet goed. Anderhalf jaar na hun vertrek is die vrouw overleden. Nu heeft zij het boek van Lissa Rankin niet gelezen en was misschien ook niet zo bezig met wat ze zelf kon. Tenminste dat is niet gefilmd. Ik vond het verhaal hartverscheurend en hoopte dat het anders zou aflopen. Dat zijn ook de momenten dat ik wens dat er meer kennis verspreid en aanvaard wordt over wat je zelf kunt doen.

Een constructieve aanpak
Wat ik geleerd heb als een meer constructieve aanpak is dat je het destructieve helemaal onder ogen ziet voor wat het is. Bij een ziekte als reuma zie je dat het afweersysteem zich tegen het eigen lichaam keert en kapot maakt. Het is iets wat in je eigen cellen ontstaat en helemaal zijn eigen weg gaat op een hele agressieve manier. Door te onderkennen dat je dat thema niet bewust in je leven toelaat, kan het zich alleen uiten op het lichamelijke vlak. En omdat je een probleem nooit kunt oplossen op het niveau waarop het ontstaat, heb je dus iets anders nodig. Als je bewust het thema agressie in je leven integreert, hoeft het zich niet zo te uiten op het fysieke vlak. Het is nog steeds geen garantie voor volledige genezing maar geeft je wel meer mogelijkheden. Het is niet de bedoeling dat je dan te pas en te onpas iedereen agressief benaderd. Maar door je aandacht te richten op situaties waarin je dat wel wordt, krijg je er meer grip op en als je het goed doet kom je ook bij de positieve kant van agressie uit, dat is moed, voor je eigen belangen opkomen en confrontaties aangaan. Dat is wel heel lastig, vooral als het niet in het beeld van jezelf past. Maar dat beeld, dat is niet echt. Daar kun je heus verandering in aanbrengen zonder dat er iets ergs gebeurt. Natuurlijk zijn er meer thema’s. Dit is maar één voorbeeld.

Ga voor jezelf na of je er iets van herkent. Iets dat voor jou van toepassing kan zijn.

En dat is dan je familie

Kun je van een zwart schaap een witte trui breien? Uit “En dat is dan je familie” van Ed Nissink

De ene familie is de andere niet
Deze keer weer een klein boekje getiteld “En dat is dan je familie” over de relatie die nooit eindigt. Het is een met humor geschreven boekje over wat je allemaal in je familie kunt leren en ook dat de patronen en overtuigingen je behulpzaam of in de weg kunnen zitten, helemaal afhankelijk van hoe jij het hebt ervaren. Een voorbeeld: “Het kind dat altijd zijn bord moet leegeten, bijvoorbeeld omdat het dagelijks wordt vergeleken met kinderen in landen waar niet genoeg eten is, kan daar geheel onaangetast v.olwassen mee worden, een ernstige vorm van boulimia, anorexia of zwaarlijvigheid ontwikkelen, verslaafd raken aan drank of andere harddrugs, volmaakt gelukkig worden, een succesvolle carrière krijgen, zijn eigen gezin vermoorden, jong sterven of meer dan honderd jaar oud worden. …. Het heeft alles te maken met de keuzen die het gaat maken op basis van die verplichting om altijd zijn bord leeg te eten, in combinatie met alle andere factoren die zich in zijn jeugd en later voordoen. Onbegonnen werk, zoals je ziet, om dat in kaart te brengen en op basis van die gegevens voorspellingen te doen over het verdere verloop van deze persoon, ook al wordt dat nog steeds door allerlei wetenschapsgebieden (vooral de psychologie) geprobeerd. Ieder kind is anders, iedere ouder ook; elke familie heeft zo zijn eigen eigenaardigheden, gewoonten, patronen, strategieën en gezamenlijke overtuigingen”.

Daarom kan ik me na ruim 20 jaar dus nog steeds verbazen over de patronen bij mijn schoonfamilie. In mijn eigen familie, die net zulke, maar dan andere eigenaardigheden hebben, valt het me toch minder op. In het boekje vind je een paar voorbeelden van hoe die patronen ontstaan. Wat moet je ermee? Het lijkt erop dat je in je verdere leven steeds weer mensen aantrekt, die lijken op je familieleden. En als je last hebt van die patronen, kun je maar beter erkennen en herkennen waar het vandaan komt. Natuurlijk zonder iemand de schuld te geven. Neem de ver-antwoord-elijkheid voor je eigen gedrag, dan vind je een nieuw antwoord en kun je je eigen gedrag veranderen.

Zijn tips om er iets mee te doen.

Herken je eigen aandeel in het geheel. Dus niet: Wat doe jij om mij kwaad te maken? Maar: Wat doe ik om zo kwaad te worden?
Loskomen van beperkende banden. Dus niet: Als Fred niet onmiddellijk ophoudt met mij te kleineren, ga ik bij hem weg. Maar: Waar kies ik op dit moment voor? Wil ik bij Fred blijven? En zo ja, neem ik zijn kleinerende opmerkingen dan voor lief?
- Maak keuzen. Dus niet: Ik kies voor Lenny, maar baal ervan dat ik Hans niet heb. Maar: Ik kies ervoor om liefde te voelen voor de mensen waarvan ik houd.
- Zoek de humor en relativeer. Dus niet: Wat een rotweer zeg! Nu kan ik niet naar buiten. Maar: Welke boeken heb ik die ik nog wil lezen?
- Lach om jezelf. Dus niet: Gadverdamme, alweer een vetrolletje erbij. Maar: Eens kijken hoeveel vorken ik tussen twee van die vetrolletjes kan vastklemmen zonder mijn handen te gebruiken.
- Laat het ze weten. Dus niet: ik word doodziek van dat gemanipuleer van mijn vader. Maar: Pap, weet je dat je je neus altijd een beetje optrekt als je aan het klagen bent? Heb je daar wel eens op gelet?
- Speel eens het familiespel (de uitleg staat in het boekje, maar je kunt er ook je eigen fantasie op loslaten). Dus niet: Wat moet ik in vredesnaam met mijn familie aan? Maar: Heb ik nog karton, lijm en sateh-stokjes in huis.
- Geef jezelf wat je nooit kreeg. Dus niet: Jij moet mij liefde geven. Maar: Ik geef mezelf liefde. Als jij dat ook doet, is dat hartstikke mooi meegenomen.
Net als Ed Nissink wens ik je een leerzame familie toe.

Dialoog met je gezondheid

Zomer
De zomer is een paar dagen geleden officieel begonnen. Het was nog niet zo te merken. Maar vandaag zal het echt weer warmer en mooier worden is voorspeld. Ik hoor iedereen over vakantieplannen en vooral de wens voor onafgebroken mooi weer. Ik vind een Hollandse kwakkelzomer ook prima, want ik ga meestal pas in september naar een zonnige plek. Dan doe ik genoeg vitamine D op om er in de winter weer tegen te kunnen. Maar ik wens iedereen alvast een hele fijne vakantie!

De dialoog
Voor wie niet op vakantie gaat, ik ga gewoon door met het bespreken van boeken en tips die je kunt proberen om je gezondheid te verbeteren. Ik volg nu een online cursus bij dr Dalhke, die tot het einde van het jaar duurt. Zo tussendoor geef ik vast wel iets door als ik iets belangrijks heb geleerd. Ik heb zijn boek “de zin van ziekzijn” eerder besproken. Ik vind het wel een belangrijk boek. Ik ga het hier niet opnieuw bespreken. Als je er iets over wilt lezen, kijk dan hier. Ik neem nu een ander boek van hem “In dialoog met je gezondheid”. In dit boekje staan korte overdenkingen met steeds een vraag die je jezelf kunt stellen. Hij begint met de stelling dat we allemaal slechts een kant van ons brein gebruiken, de rationele, logische en analytische kant. Maar dat de andere kant van ons brein een waardevolle aanvulling kan geven, zeker bij ziekte. Hij geeft in dit boek een aanzet om bij je intuïtieve, beeldende en voelende kant te komen. De stellingen zijn niet gemakkelijk, maar wel waard om het te proberen.

Bedenk dat je nog steeds als een detective te werk gaat. Je stelt jezelf de vragen en kijkt wat voor jou van toepassing is. Daarbij is het belangrijk dat je niet te rationeel te werk gaat. Je intuïtie kan je veel beter antwoord geven. Dus herhaal de vraag voor jezelf zachtjes en sluit je ogen. Dan is het eerste antwoord dat bij je binnenkomt hetgeen je op dat moment moet weten. Je rationele antwoord heb je meestal al helemaal uitgedacht en via dr. Google uitgezocht. Dat antwoord zoek je nu niet. Dit antwoord is er een die je nog niet eerder hebt gehoord; die je misschien in eerste instantie niet kunt plaatsen. Maar toch is dat het goede antwoord. En daar kun je even bij stilstaan en het gevoel wat dat bij je oproept helemaal tot je door laten dringen. Dan kun je er misschien nog een vraag over stellen, zodat je tot een echte dialoog met je gezondheid komt.

Om de stem van je intuïtie te leren kennen, kun je het beste een wandeling in de natuur maken. Of wat met verf of kleurpotloden spelen of elke dag kort mediteren. Van mediteren zeggen ze dat een kwartier of twintig minuten per dag al veel verschil maken. Behalve als je te druk bent om te mediteren, dan kun je het het beste twee keer zo lang doen. Misschien is de vakantie wel het uitgelezen moment om het eens te proberen. Dan kun je helemaal zelf besluiten waar je je tijd aan besteden wilt.

Uit het dal geklommen

Groei…
waar het leven je ook neerplant. – Ben Okri

Van tegenslag leren

Vorig jaar eindigde ik niet zo positief. Ik had moeite om met de tegenslag in gezondheid en energie om te gaan. Toen ik me realiseerde dat ik er niet in moest blijven hangen, kon ik weer de weg omhoog vinden. Nu zijn we 3 maanden verder en het gaat redelijk. Weliswaar nog lang niet snel genoeg en ook nu ben ik nog redelijk beperkt in energie, maar de winst is dat ik het nu echt op een andere manier kan. Daardoor wordt iets ondernemen niet meer een grote en soms loodzware klus. Maar doe ik wat ik kan en zolang het goed voelt. De wilskrachtpatser in mij heeft vaak commentaar, dat het niet genoeg is of nog lang niet wat ik wilde of dat het sneller resultaat moet geven. Maar ik ben steeds beter in staat om die stem naar de achtergrond te schuiven. Want hij helpt me niet. De oude manier van aanpakken en maar doorgaan, want ik heb zo’n vreselijke haast, die manier heeft me totaal uitgeput. En nu is het dus tijd om het anders te doen. Ik heb het al eerder geschreven, maar ik denk dat ik het nu echt geleerd heb. En anders schrijf ik er nog een keer over.

Wat ik ervan geleerd heb

– Als je moe bent, ga rusten. Een open deur, maar iets waar heel veel mensen niet aan denken. Is het je opgevallen dat je tablet of telefoon een waarschuwing geeft als de batterij bijna leeg is. Mijn tablet heeft dan meestal nog 5% en ik denk dan meestal “het kan nog wel even”. En dan ineens gaat de helderheid op het scherm omlaag. En dan wil ik nog doorgaan, totdat hij er onherroepelijk mee stopt. Met het lichaam is het ook zo. En als die batterij leeg is, heeft het tijd nodig om weer op te laden. Dus neem die tijd. En luister de volgende keer naar de eerdere signalen. (Dit zeg ik vooral tegen mezelf.)

– Herstel het contact met het lichaam. Een apparaat doet het gewoon weer als je het aansluit, maar het lichaam heeft een geheugen. Dus als jij het lichaam in de steek hebt gelaten door het heel lang te negeren, dan moet je actief aandacht besteden aan het herstellen van het vertrouwen. Onder meer door het lichaam te laten zien dat je wel luistert naar de signalen.

– Er zijn heel veel manieren waarop iets kan. Je hoeft je niet vast te bijten om datgene wat je je voorgenomen hebt meteen voor elkaar te krijgen.

– Het resultaat is niet maatgevend. Resultaten zijn geweldig als je ze behaald hebt en dan kun je er ook uitgebreid van genieten. Maar de weg er naar toe is minstens zo belangrijk. Als je met aandacht je aan een taak wijdt, kun je ook genieten van dat doen.

– Neem pauze. Doorgaan tot je iets af hebt of er bij neervalt is geen van beide een goede maatstaf. Doe iets voor een bepaalde tijd. En dan doe je even iets anders. Bij mij is de tijd om iets geconcentreerd te doen ongeveer een half uur. Daarna neem ik pauze, totdat mijn lichaam aangeeft dat het wel weer kan.

– Van elektronica word je ook moe. De tijd achter de computer, tablet of tv kan je heel erg uitputten. Ook al denk je dat het je ontspant, je hersenen zijn continu bezig de informatie te verwerken. En kijk je naar een spannende film dan reageert het lichaam met de aannaak van adrenaline alsof je het zelf mee maakt. Dus kies ook na dat soort activiteiten voor ontspanning. Schud de spanning of stress van je af.

– Plan bewust tijd zonder prikkels. Dus even stilte met je ogen dicht. Misschien maar 5 minuten per keer. Of bewust ademhalen tijdens een activiteit. Dat is het minimale dat het lichaam aan aandacht nodig heeft. Ook als je niets mankeert.

– Je intuïtie weet beter hoe je activiteiten kunt plannen en welke tijd er voor nodig is dan je rationele zelf. En dan kom je meteen in een andere flow terecht.

Wat mij bij deze punten, naast de vaste begeleiding, geholpen heeft, was de cursus Tijdsurfen, waarvan ik al eerder meldde dat ik het ging doen. Het is voor mij een zetje in de goede richting geweest, waar ik de komende tijd mijn voordeel mee hoop te doen.

Wat heb jij van tegenslag geleerd?

Fluitend door het leven

Nothing positive comes from being negative all the time. Change your attitude – unknown (Niets positiefs komt van de hele tijd negatief zijn. Verander je houding.)

Niks: ik ben nu eenmaal zo

Hoewel het zonnige weer even is vertrokken, blijft mijn stemming nog even bij dat lente-gevoel. Voor vandaag het boek “Fluitend door het leven” met als ondertitel: Niks ‘ik ben nu eenmaal zo’. Verander!

Van alle boeken die ik over dit onderwerp heb gelezen is dit inderdaad de luchtigere variant. De schrijver ervan woont inmiddels in Spanje. En hoewel natuurlijk een vooroordeel denk ik dat je daar gemakkelijker fluitend door het leven kan gaan. In dit boek worden 32 adviezen gegeven om te veranderen.

Niets wat je denkt staat vast, want wat je denkt heb je ook maar een keer voor waar aangenomen en dat hoeft het niet te zijn. Wat we waarnemen is meestal niet objectief en ons geheugen is dat ook niet. Alles wat je aan hebt genomen of over jezelf bent gaan geloven, kun je veranderen. Onze opvoeding kan ons geholpen hebben of niet, op een bepaalde leeftijd kun je zelf beslissen wat je er nog van mee wilt nemen. Je kunt zelfs over je angst voor spinnen heen komen of leren houden van een hond. Tenminste dat beweert de schrijver van dit boek, Ben Bouter.

Wat die hond betreft heb ik dat nog niet ondervonden. Ik ben, toen ik heel klein was en vrolijk zingend met een zakje zwaaiend naar huis liep, omver gelopen door een herdershond, die groter was dan ik toen. Ik heb volgens mijn moeder de hele straat bij elkaar gegild, terwijl de hond alleen wilde spelen. Dat heeft jarenlang een enorme angst voor honden opgeleverd. Nu hebben veel mensen in mijn omgeving een hond. En die honden gaan altijd naar mij toe. Liggen aan mijn voeten of gaan braaf zitten wachten naast me. Dat vind ik nu allemaal prima. Maar echt houden van is nog een stap te ver.

Goed, dit boek bestaat uit 2 delen. Het eerste deel behandelt de theorieën over gedrag. Waarom een conflict tussen weten/denken, voelen en handelen kan ontstaan. Waarom soms de wil en soms het gevoel wint. Dat zelfbeheersing een groot goed is en dat je daarmee veel in het leven kunt bereiken. Dat je je emoties beter kunt leren begrijpen en kunt veranderen. En al deze onderwerpen worden in vogelvlucht behandeld. Niets mis mee, een prima eerste introductie en luchtig geschreven.

Wees niet bang voor krokodillen

Ik neem voor vandaag één advies als voorbeeld. Advies 16, wees niet bang voor krokodillen. Gewoon omdat deze titel me intrigeerde. Het begint met ‘Hoe gaat het?’ ‘Nou eerlijk gezegd niet best. Nog drie dagen en dan zit de vakantie er al weer op!’

Het gaat om mensen die op de mooiste momenten aan iets moeilijks denken. Hoe fijn het moment, de omgeving, het gezelschap, zij kunnen alleen denken aan wat er nog aan problemen ligt, een berg afwas, werk wat niet leuk is of ….. Het maakt eigenlijk niet uit. Maar in ieder geval kunnen ze zich niet volledig overgeven aan dit moment.

Ik ken ook iemand die als hij uit zijn werk kwam tig keer oh boy, oh boy bleef zuchten omdat hij het zo zwaar had op zijn werk. Voor zijn gezin maakte dat de avond er niet gezelliger op. Maar toen hij zijn werk kwijt raakte door een reorganisatie bleef hij oh boy, oh boy zuchten. Nu omdat hij geen werk had en zijn sollicitaties nog niets opleverden. Ik was na mijn werk altijd in stilte de dag aan het herkauwen. Niet zo hoorbaar, maar ook niet gezellig om tegen iemand te praten, die met haar gedachten ergens anders is.

De vraag die de schrijver van dit boek stelt is: “Waarom zou je de trieste ervaringen van gisteren en mogelijke problemen van morgen nu al op je schouders nemen? Worden de problemen daar kleiner van? Als dat zo is, prima. Als je nu iets kunt doen aan de zorgen van morgen heeft het zin.” Maar veel vaker worden de problemen groter en kun je niet genieten van het huidige moment. Zijn twee oplossingen: Leef nu en doe iets concreets met je bezorgdheid. Natuurlijk wel met wat toelichting, maar daarvoor moet je het boek zelf maar lezen. Elk advies wordt vergezeld van een doe-het-zelf-pagina.

Zorgeloos leven

Het zorgeloos hart leeft het langst. —  William Shakespeare

Kun je leren om zorgeloos te leven?
Begin december zag ik een BBC documentaire “Don’t worry, be happy” van Micheal Mosley, die zichzelf een destructieve piekeraar vindt. En hij daagt zichzelf uit om optimistischer en zorgelozer te worden. Hij wil daarvoor de laatste wetenschappelijke inzichten gebruiken en zien of hem dat kan helpen om in 7 weken verandering te bewerkstelligen. Voor een Amerikaans onderzoek zijn in een klein stadje alle inwoners (meer dan 1.000) boven de 50 gevolgd sinds 1975 over hoe ze denken en welke gevolgen dat voor hun gezondheid heeft. Uit de resultaten blijkt dat het voor hoelang je leeft heel veel uitmaakt hoe positief of negatief je denkt; het kan wel 7 jaar schelen. En dat was in de tijd van Shakespeare dus al bekend. Kijk voor de hele uitzending hier.
Zijn vraag is dan wat kun je doen als je van nature geen positieve gelukkige ziel bent. Kun je je instelling veranderen? Hij begeeft zich daarvoor op twee terreinen, nl. de laatste wetenschappelijke inzichten en mindfulness. In de onderzoeksomgeving van de universiteit worden zijn hersenfuncties gemeten als hij lachende mensen moet aanklikken op een scherm vol gezichten. Iemand die meer op het negatieve is gericht, doet daar langer over volgens de onderzoekers. Zeven weken gaat hij elke dag oefenen. Dus alleen lachende gezichten aanklikken. Ik geloof niet dat erbij werd gezegd hoe lang per dag. En verder doet hij elke dag een meditatie van zo’n 20 minuten. Wat denk je dat het resultaat was na die 7 weken? Want dan volgt er opnieuw een meting van de reactiesnelheid en hersenfunctie.
Hij voelt zich in ieder geval meer ontspannen, slaapt beter en volgens zijn vrouw kon hij beter omgaan met stress. De testen in het laboratorium bevestigen zijn gevoel dat hij minder gericht is op het negatieve. Dus het antwoord is wat hem betreft: Ja, je kunt leren zorgelozer te leven.

Wat is mindfulness?
Over mindfulness zijn veel misverstanden. Het is boeddhisme zonder de boeddha wordt wel gezegd. Het leert je vooral meer in het moment te leven. En dat wordt met onderstaand voorbeeld verduidelijkt. Dit heb ik ooit ergens uitgeknipt en weet nu niet van wie het is.

Aan een man met ervaring op het gebied van meditatie werd eens gevraagd: Hoe kun je zo rustig blijven, met zo’n druk en vol leven?”
“Och”, was zijn antwoord.

“Als ik sta, dan sta ik.
Als ik ga, dan ga ik.
Als ik eet, dan eet ik.
En als ik spreek, dan spreek ik.”

“Maar dat doen wij toch ook?” zeiden de vragers.
“Nee, zei de man. “Bij jullie gaat het zo:

“Als je zit, dan sta je al.
Als je staat, dan loop je al
Als je loopt, dan ben je er al.
En als je eet, dan ben je al klaar.”

Mededogen

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. – gulden leefregel

Ik ben …
Ik reageer meestal met vertraging. Ik weet ook niet wat ik erover wil zeggen. De terreur-aanslagen in Parijs zijn te groot om in een paar woorden te vatten. Ik heb veel extra journaal uitzendingen, actualiteitenprogramma’s en duidingen van terrorisme-experts en politici gezien. Ik zag een Rotterdamse burgemeester met ingehouden woede omdat zijn geloof is gekaapt door verdwaalde jongeren. Ik zag elke journalist, cartoonist en cabaretier de vrijheid van meningsuiting verdedigen. Elke mening, ook die waar we het niet mee eens zijn. En er is moed voor nodig om die mening te uiten. Want tegenwoordig beledig je al snel mensen. Mensen die het niet eens zijn met een mening van een voetbal columnist dreigen soms ook al met de dood. En dwaze acties zijn niet voorbehouden aan jihadisten. Met religie heeft het niet veel te maken.

Ik heb er geen oplossing voor en ik ben ook Charlie niet. Ik houd er niet van om mensen te provoceren. Maar ik wil wel een dialoog aangaan. Want het helpt niet als iedereen op zijn eigen eiland met zijn eigen mening zichzelf gelijk zit geven. Dus ik vroeg aan een tiener van Turkse afkomst, die moslim is, hoe hij naar de gebeurtenissen in Parijs kijkt. En hij vond het ook verdwaasde jongens, maar toch “ze hebben wel woede uitgelokt”. “En, vroeg ik toen, is woede een reden om te doden?” Hij antwoordde heel politiek “Iedereen uit zijn woede op een andere manier.” Dat vond ik al heel wijs voor een jongeman van 17.

Als geweld het antwoord is
Geweld lijkt het antwoord om iets te verdedigen, een ideologie, een geloof of een levensstijl. Er zijn heel veel oorlogen gevoerd uit naam van een geloof, maar volgens godsdienstonderzoeker Karen Armstrong was de oorzaak vaak politiek of economisch en wordt een religie daarin meegezogen of voor misbruikt. Geloven betekent volgens Karen Amstrong je aan iets verbinden, iets doen, niet oordelen en niet alleen je eigen gelijk bevestigd zien.
In haar Ted talk uit 2008 doet zij een oproep voor het toepassen van de gulden regel in elke religie, nl mededogen. Mededogen is de boodschap, de rest in de bijbel of koran is commentaar, zegt ze ongeveer. Mededogen, begrip hebben voor een ander, de ander niets slechts wensen en zien dat hij of zij niet zoveel van jou verschilt. Dat is wat elke religie in de kern zegt. Een ander niet alleen tolereren, maar waarderen. Voor wie hij is en dat er verschillen mogen zijn. Haar oproep voor meer mededogen is al uit 2008, maar ik denk dat het nu nog actueler geworden is. Wat als we daar vandaag mee beginnen. Mededogen hebben met een ander, de vluchteling, de immigrant, de vreemde met een andere taal en gebruiken dan jij. Zou dat kunnen?
Karen Amstrong heeft er ook een boek over geschreven, “In naam van God”. Dat kun je uiteraard in de boekhandel vinden. Ik heb het nog niet gelezen, maar las er alvast over op het blog vangodenenmensen.

Met wie zou jij meer mededogen kunnen hebben?

Hoe ben ik hier beland?

I teach people that no matter what the situation is, no matter how chaotic, no matter how much drama is around you, you can heal by your presence if you just stay within your center. – Deepak Chopra (lk leer mensen dat ongeacht de situatie, ongeacht hoe chaotisch, ongeacht hoeveel drama erom je heen is, je kunt genezen door je aanwezigheid als je verbonden blijft met je centrum.

Alweer een jaar voorbij
In deze laatste dagen van het jaar ontkom ik niet aan een terugblik.Ik vraag me de hele maand al af hoe ik hier ben beland. Want ik startte het jaar positief met mijn goede voornemens. Ik vond het ook niet teveel gevraagd. Ik was op weg naar beter en dat betekent een stijgende lijn, toch? Maar al mijn goede voornemens zijn mislukt. Waar ze de eerste helft van het jaar nog wel een beetje lukten, zijn ze in de tweede helft helemaal het raam uitgevlogen. Niets lukte meer. Ik was zo moe dat ik soms niet kon opstaan om een kopje koffie te zetten of wat dan ook te doen als er lopen in voorkwam. Eigenlijk heb ik me nog nooit zo ziek gevoeld als toen ik dacht dat ik bijna beter was. Ooit zal ik wel inzien wat deze negatieve spiraal in werking heeft gezet. Maar nu ben ik vooral aan bijleren om daar weer uit te komen.

Wat waren de hoogte- en dieptepunten van 2014?
Ik laat de stand van Nederland over aan het journaal en de oudejaarsconferences. Ik kijk al uit naar die van Youp van ’t Hek.
Ik beperk me tot de gebeurtenissen in mijn leven. Dit jaar werden 4 mensen in mijn omgeving 50 en mijn moeder 80. Deze mijlpalen werden al dan niet vergezeld van een feest en de nodige perikelen rondom een goed cadeau. Ik ben blij dat ik erbij kon zijn, hoe strompelend ook. Een weekje met mijn complete familie in de Ardennen, waarbij de patronen in de oorspronkelijke familie nog steeds zichtbaar zijn en stof tot nadenken geven.
Halverwege het jaar was het dieptepunt de zelfmoord van een lid van mijn schoonfamilie. Dat heeft me lang bezig gehouden. Ineens ging ik documentaires kijken over hoe anderen daarmee om zijn gegaan en op die manier probeerde ik er iets van te begrijpen. Echt begrijpen doe ik het niet, vooral omdat het zo tegengesteld is aan mijn eigen ideeën over het leven. Vaak denk ik nog dat de persoon die ik kende, dat niet wilde doen. Maar dat zegt meer over hoe ik die persoon kende en wat ik in haar zag dan dat ik werkelijk wist wat er in haar omging.
Een ander dieptepunt beschreef ik al hierboven. Het feit dat ik mezelf gewoon niet meer kon voortslepen en maar moest afwachten of dat weer beter zou worden. Gelukkig merk ik nu wel dat het weer beter gaat en dat het leren kennen van je lichaam en er mee samenwerken veel betere resultaten geeft dan je als slavendrijver voor het lichaam op te stellen. Het was wel een moeizaam bevochten inzicht. Wie weet kom ik er nu echt mee verder. Wordt vervolgd in 2015.

Rest mij nu niets anders dan je een sprankelende, te gekke of rustige jaarwisseling te wensen. Dank voor je aandacht en graag tot 2015.

Ontwaken

Progress is impossible without change, and those who cannot change their minds cannot change anything.- George Bernard Shaw (Vooruitgang is onmogelijk zonder verandering, en zij die hun geest niet kunnen veranderen, kunnen niets veranderen.)

Wat is werkelijk waar?
De vorige keer liet ik je achter met de stelling van Jan Geurtz dat het denken tot een beknelling leidt, die je niet met het denken kunt oplossen. En dat je op zoek kunt gaan naar wat werkelijk waar is. Hij heeft een hele verhandeling geschreven over de twee steeds terugkomende standpunten: 1. Er is een objectieve materiële wereld onafhankelijk van mij (het materiële standpunt) en 2. Alle ervaringen bestaan alleen in mijn geest (het idealistische standpunt). In de meeste gevallen wordt één van beide standpunten gekozen en net gedaan of dat geen probleem oplevert. Alleen filosofen buigen zich nog wel eens over de juistheid ervan.
Toch wijst Jan Geurtz er in zijn boek op dat deze onjuistheid de oorzaak is van het lijden in de wereld. En hij komt met de oplossing dat er een onderliggende werkelijkheid bestaat, waarvoor de theorie van ‘afhankelijk ontstaan’ de basis is. “Deze theorie zegt dat alle verschijnselen uitsluitend ontstaan, bestaan en weer vergaan in onderlinge afhankelijkheid van andere verschijnselen, en dat ze dus niet een zelfstandige en onafhankelijke natuur hebben. …. Dit gedeelte van ‘onafhankelijk ontstaan’ komt aardig overeen met de wetenschappelijke kijk op materie en energie, er gaat nooit iets verloren, er komt nooit iets bij, alles verandert steeds weer in iets anders onder invloed van oorzaken en omstandigheden.”

Wat kan dit voor je betekenen?
Het lijkt vrij omslachtig wat er allemaal wordt aangevoerd. Door de misvatting van het denken te onderzoeken kom je er ook achter welke gedachten jou beknellen en hoe je je hiervan kunt bevrijden. Authentieke spiritualiteit wil handvatten aanreiken om het lijden van mensen te doorzien en de oorzaken ervan te beëindigen. Je kunt dit alleen ondervinden door zelf onderzoek naar de grondslagen van de werkelijkheid, inclusief naar dat deel van de werkelijkheid dat je beschouwt als ‘jezelf’. “In de spirituele literatuur wordt een aantal beelden gebruikt om deze non-dualistische aard van de werkelijkheid te illustreren. …. Een derde vergelijking gebruikt de droom als illustratie van de non-dualistische aard van de werkelijkheid. Als we dromen is er in de droom een ‘ik’ die iets meemaakt in een droomwereld die als werkelijkheid wordt ervaren. …. Toch zijn beide slechts ervaringen in de geest van de slapende ‘ik’, die symbool staat voor het alles overziende gewaarzijn. Wat gebeurt er als de ‘ik’ in de droom zich realiseert dat het maar een droom is? Alle angst voor de tijger verdwijnt, er is geen beklemming meer, en soms wordt de dromer meteen wakker.”

Ik vind het lastig hier een kort en samenhangend verhaal van te maken. Ik raad je aan het boek te lezen of te beginnen met mediteren. Dan wordt je je bewust van je gedachten en het feit dat de gedachten achter elkaar gedacht worden, maar dat je de denker niet kunnen ontdekken. Volgens Jan Geurtz omdat er geen denker is.
Van Jan Geurtz vond ik wel zijn website http://www.jangeurtz.nl/ waarop je informatie kunt vinden over de meditatiecursussen, die hij aanbiedt. En op Youtube vond ik een interview met Paul Smit over non-dualisme

Categorie: Bewustworden