De stroom blokkeren

Zeg maar ja tegen het leven, ja tegen het leven. Anders zegt het leven nog nee. – Frater Venansius

Hoe we zelf de energiestroom blokkeren
Ik wil vandaag iets zeggen over de innerlijke houding waarmee we de energiestroom blokkeren. En vooral wat we eraan kunnen doen. Want dat je ergens vastloopt of dat iets tegen zit, dat kan gebeuren. In het denken blokkeren wij dan vaak. Er zijn maar weinig mensen, die ik ken, die flexibel mee kunnen bewegen. Wij zitten ergens comfortabel en dan gebeurt er iets wat ons niet uitkomt of onze plannen verstoort. Wij denken dat we dat dan moeten rechtzetten, terugdraaien of we worden boos. Hoe ik reageer, heb ik al eerder beschreven. En ik kan nu zeggen dat die houding het niet makkelijker maakt. Nee, dan blijven we echt vastzitten in ons verzet. Ik lees op andere blogs ook verhalen hoe het dan steeds slechter gaat met de gezondheid, financiën of …. Het maakt eigenlijk niet uit welk onderwerp. Onze houding van verzet tegen wat er gebeurt, maakt alles hardnekkiger en moeilijker. We blokkeren dan de stroom van de energie en het leven. Het leven betekent dat er dingen veranderen. Dat is eigenlijk de enige zekerheid die we hebben. Ik ben de laatste, die zal zeggen dat het gemakkelijk is om te doen. Te accepteren dat mensen zijn zoals ze zijn, de situatie is zoals die is en het een uitnodiging is voor jouw persoonlijke groei. Want zo comfortabel weggezakt in de bank is even prettig en er zijn situaties dat het niet anders kan. Maar er komt ook weer een moment om voetje voor voetje iets te proberen, iets nieuws en met een andere houding.

Dat is wat ik in 2014 wil doen en tot nu zijn er al een paar van die voornemens gelukt. Ik ben al 2x uit mezelf vroeger opgestaan. In het weekend hoeft het niet, dus die tel ik niet mee. Ik ben al een paar keer gaan lopen en dat ging redelijk, ook al loop ik nog niet goed. En ik heb vandaag al 3x het uiterlijk van deze site veranderd, gewoon omdat het me leuk leek 🙂 . Je kunt zelf het resultaat beoordelen.

De kracht van Ja
Om je op weg te helpen met een andere houding aannemen, heb ik “De kracht van JA” gekozen, geschreven door John Kalse. Ik moest wel even denken aan de film “Yes man” In de film mag Jim Carrey na een seminar op alles JA zeggen. Dat brengt hem in moeilijke en onverwachte situaties, die uiteindelijk, voor zover ik me kan herinneren, goed uitpakken. Uiteindelijk blijkt het de bedoeling dat hij zich openstelde voor nieuwe mogelijkheden, maar dat zijn vermogen om nee te zeggen nog wel in tact is. De film is gebaseerd op een autobiografisch boek van Danny Wallace, die besloot een jaar lang op alles JA te zeggen en zijn ervaringen heeft opgeschreven. Misschien moeten we dat ook eens proberen, een jaar is wel lang, maar wat denk je van de komende 4 weken?

Voordelen van JA
Wat doet JA zeggen met je? Volgens John Kalse:
– Door ja te zeggen, kom je meer in je kracht
– Ja zeggen helpt je door illusies heen te zien
– Ja zeggen brengt meer vreugde in je leven
– Ja zeggen simplificeert, versobert, maakt eerlijk
Dit zijn maar een paar van de veranderingen die optreden als je een innerlijke houding van JA aanneemt, dus waarom zou je nog nee zeggen?

Goede voornemens

Slechte voornemens zijn die welke zijn blijven liggen van vorig jaar. – Loesje

Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Nu alle feestelijkheden voor het grootste gedeelte achter de rug zijn, kunnen we ons weer richten op de dagelijkse bezigheden. Dit jaar heb ik ineens toch een paar goede voornemens. Normaal doe ik er niet aan. Ik heb ook geen grote wensen, zoals in een keer stoppen met roken, 20 kilo afvallen of iets dergelijks. Maar ik heb me wel voorgenomen meer te genieten. Niet meer wat niet, wel wat wel. Het zware, dwangmatige, plichtmatige is zooo 2013. Dus dat doen we niet meer 🙂 .

Mijn goede voornemens zijn:
– elke dag iets doen, gewoon omdat het leuk is;
– elke dag een stukje lopen of anders bewegen, zonder een bepaalde afstand in een bepaalde tijd;
– vroeger opstaan, hoe moeilijk dat in eerste instantie ook zal zijn;
– minder suiker eten. Het plan is nu op doordeweekse dagen geen zoetigheid meer te nuttigen. Voor feestjes en weekenden geldt: met mate;
– als ik mezelf betrap op gemopper, onmiddellijk stoppen;
– dit jaar wil ik graag mijn inkomen verbeteren, daarom ga ik één van de plannen, die ik heb realiseren. Ik twijfel nog tussen een e-boek gezondheid en emoties, workshops ‘spelen met emoties’ of ‘zeg het met taart’ een gesprek onder het maken van een taart, zoals de taarten van Abel, maar dan voor volwassenen.
– éen keer per maand geef ik een boek, dat ik heb besproken, weg, omdat mijn boekenkast te hard groeit. Meer informatie volgt, want ik heb nog niet bedacht of ik het ga verloten of gewoon aan de eerste de beste geïnteresseerde ga geven;
– onverwachte gebeurtenissen omarmen of ‘go with the flow’.

Misschien komen er tijdens het jaar wel nieuwe voornemens bij of zullen bovenstaande aan verandering onderhevig zijn. Dat is prima. Je moet gewoon ergens beginnen en kleine veranderingen kunnen al veel teweeg brengen. Ik ga het ondervinden.

Wat zijn jouw voornemens voor 2014?

Wat ik geleerd heb

“In the criminal justice system, the people are represented by two separate yet equally important groups: the police who investigate crime and the district attorneys who prosecute the offenders. These are their stories.” —Opening narration spoken by Steven Zirnkilton

Grondig onderzoek
In het begin van dit blog heb ik voorgesteld dat je als een detective te werk kunt gaan. Sporen onderzoeken en kijken wat er voor jou van toepassing is. Maar in de langstlopende tv serie Law and Order wordt daar nog een dimensie aan toegevoegd: de openbare aanklager. En zoals in de openingszin van die serie steeds wordt gezegd: er zijn twee even belangrijke instanties vertegenwoordigd in het justitiesysteem. De politie, die de misdaad onderzoekt en de openbare aanklager, die de verdachten gerechtelijk vervolgt. Terugkijkend denk ik dat dat meer benadrukt kan worden. Ik heb er wel een paar keer naar verwezen in de zin dat je niet te lang alleen te werk moet gaan. Een mede-speurder of een begeleider is voor het werkelijk achterhalen van de waarheid belangrijk. In politie-onderzoek komen niet altijd alle feiten naar voren. Daarom wordt soms ter voorbereiding op de rechtbank, extra onderzoek gedaan. Alles wat nodig is om de zaak voor de rechtbank zo sterk mogelijk te presenteren. Tijdens de voorbereiding op het proces blijkt wel of het onderzoek grondig genoeg is geweest en het bewijsmateriaal rechtmatig verkregen. Dat is nodig omdat je anders te snel kunt denken dat je er wel bent. Als het om je gezondheid kun je niet met het eerste het beste genoegen nemen. Tenzij alle klachten daarmee zijn verdwenen.

Belangrijkste punten voor mij, als ik teruglees, zijn:

– Richt je op het tweede element bijv. bij ziekte op gezondheid, bij moeheid op energie;
– Leer je klachten en pijn kennen en vind uit wat ze je te zeggen hebben;
– Accepteer waar je nu bent volledig. Accepteer ook dat het niet leuk/gewild/interessant of iets dergelijks is;
– Leer je emoties kennen en waarderen, ook de als negatief beschouwde;
– Onderzoek je “moetens” want ze maken je echt gek;
– Leer je overtuigingen en ouderlijke boodschappen kennen en onderzoek of ze nog waarde voor je hebben;
– Gebruik alles wat je kunt om je beter te voelen, voeding, kruiden, ademhaling, alternatieve therapieën, creatieve uitingen zoals tekenen, dansen, schrijven, wat bij jou past en waarbij je je goed voelt;
– Vooral doe! Lezen en erover praten is leuk, maar het meeste effect heb je als je iets toepast. Een kleine verandering in je dagelijkse routine kan al een wereld van verschil maken.

Wat is voor jou belangrijk geweest in je zoektocht naar herstel?

Loslaten

Is uw toorn billijk ontstoken? – de bijbel

Terugblik op boosheid
Tegenwoordige vertalingen zouden het vast anders zeggen. Maar ik weet deze zin nog goed omdat mijn vader hem een keer gebruikt. Dat was wel een hele tijd terug. Ik zal ongeveer 11 jaar zijn geweest en had samen met een vriendinnetje mezelf heel mooi opgemaakt met de proefmonsters van haar moeder. Ik zag er werkelijk prachtig uit, mooie felblauwe oogschaduw, heerlijk bruin en knalrode lippen. Achteraf kan ik me niet meer herinneren of alles wel op de goede plek zat. Maar ik herinner me wel dat het heel mooi was. Dus dat ging ik thuis laten zien. Mijn moeders’ reactie was kort en duidelijk “Haal die troep onmiddellijk van je gezicht”. Terwijl ik in de badkamer stond om mijn gezicht te wassen, kwam mij vader langs en vroeg geamuseerd “is je toorn billijk ontstoken?” Erg bijbelvast ben ik niet meer, maar ik weet nog wel dat dit te maken had met Isobel, die zich opgemaakt had om de ondergang van haarzelf en Jericho te voorkomen. Boos zijn was bij ons thuis verder niet zo bespreekbaar. Wij waren goed met woorden en vochten op die manier voor ons gelijk. Daarbij was er geen behoefte aan overeenstemming, iemand won of het onderwerp kwam niet meer zo ter sprake. Al deze bespiegelingen kwamen langs toen ik me richtte op mijn eigen boosheid naar aanleiding van een incident.

Negatieve emoties kosten energie
Ik heb geschreven dat ik een keer heel boos was geworden en dat ik daar meer aandacht aan ging besteden. En dat bracht dingen naar voren die ik niet zo van mezelf kende. Boosheid kwam vaker naar voren, of ik zag het meer, als het niet ging zoals ik wilde. In het klein of in het groot. Ik ontdekte een boosheid en wrok waarvan ik mezelf niet bewust was. Daarvoor had ik alle hulpmiddelen, die er maar waren, nodig. Dus zowel focussen op waar het vandaan kwam als spelen met emoties zonder woorden als ouderlijke boodschappen en patronen. Ik was totaal niet flexibel als er iets niet ging hoe ik het me had bedacht. Ook al was het totaal niet belangrijk. Erger was dat het me ook heel veel energie kostte. Alleen door de denkactiviteit of beter gezegd negativiteit die dan naar voren kwam. Bijvoorbeeld als ze in de winkel niet hadden wat ik nodig had. Dan ging ik bozig bedenken dat de kwaliteit van de winkel niet meer was wat het geweest was, dat het vervelend was dat ze steeds spullen ergens anders neerzetten, dat er ook geen personeel is om het aan te vragen, dat ik nog een keer de winkel door moest, misschien ook nog wel naar een andere winkel etc. etc. Tegen de tijd dat ik dan thuiskwam was ik uitgeput. Daar was ik dan weer verbaasd over. Gelukkig was er dan iemand die me bij de les hield en me liet zien hoeveel energie ik verbruikte door mijn manier van denken. Die tiranieke manier van denken, dat “het” moet gaan zoals ik wil, is een overlevingsstrategie. Daar zit iets kwetsbaars onder. De boosheid zorgde ervoor dat ik dat niet hoefde te voelen. Ik deed ook meestal niets met die boosheid, alleen mezelf uitputten, zonder dat ik het in de gaten had. Nu kan ik bedenken dat je van kleine dingen geen halszaak moet maken, dat je geen controle over het leven en anderen hebt en dat dat ook goed is. Een incident kan je gebruiken om je bewust te worden van je eigen patronen. Dan is het de katalysator voor groei. Dat heeft het mij het afgelopen jaar opgeleverd.

Loslaten
Nu oefen ik met “loslaten”. Het mooiste gedicht daarover vond ik van Nelson Mandela en wil ik je niet onthouden.

Liefhebben en loslaten

Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar ik kan het niet voor een ander doen.

Loslaten is niet mijzelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.

Loslaten is niet een ander wat toestaan,
maar hem laten leren door ervaren.

Loslaten is machteloos toegeven,
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.

Loslaten is niet een ander willen veranderen of hem de schuld geven,
maar het beste van mijzelf maken.

Loslaten is niet meer zorgen voor,
maar zorg hebben om.

Loslaten betekent niet meer vasthouden,
maar steunen.

Loslaten is niet oordelen,
maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.

Loslaten betekent niet meer alles willen regelen,
maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten betekent niet ontkennen,
maar aanvaarden.

Loslaten betekent niet langer willen scheiden of twisten,
maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.

Loslaten is niet iedereen bekritiseren en bedisselen,
maar proberen te worden waarvan ik droom.

Loslaten is niet het verleden betreuren,
maar groeien en leven naar de toekomst.

Loslaten is minder angst en meer liefhebben.

Terugkijken

Als u succes in het leven wenst, maak van volharding uw boezemvriend, van ervaring uw wijze adviseur, van voorzichtigheid uw oudere broer en van hoop uw beschermend talent. – Joseph Addison

Hoewel er nog een hele stapel boeken klaar ligt en er nog genoeg te vertellen is, heb ik nu de behoefte terug te kijken op het afgelopen jaar. Ik ben wat vroeg. Het is pas half december. Maar voor je het weet is het 1 januari en dan kijken we niet meer terug. Dan verwelkomen we een nieuw jaar, nieuwsgierig naar wat dat jaar gaat brengen.

In het begin van dit jaar ben ik dit blog begonnen zonder duidelijk plan over wat ik zou schrijven. Wel met de duidelijke intentie dat ik wilde doorgeven wat ik heb geleerd aan mensen, die er behoefte aan hebben en er voor openstaan. Ik vind het nog steeds bijzonder dat bijv. een kruid als curcuma al lang bekend staat voor zijn heilzame en ontstekingsremmende werking, pas enig aanzien krijgt als in een studie van het AMC blijkt dat het zelfs goed werkt bij bepaalde vormen van kanker, zonder de bijwerkingen van de nu in gebruik zijnde medicijnen. Zie: http://www.amc.nl/web/Het-AMC/Nieuws/Nieuwsoverzicht/Nieuws/Geelwortel-tegen-tumoren.htm

Nog bijzonderder vind ik dat mensen ziekte alleen op het fysieke niveau willen bestrijden. Maar ik heb me er mee verzoend dat de massa liever tegen de stroom in wil roeien en dat iedereen die dat niet doet, op zijn zachtst voor apart wordt gehouden. Oke, dat zij zo, maar ik voel me er beter bij om verder te kijken. Of dat nu populair is of niet. Wat mijn eigen traject betreft heb ik veel ups en downs gekend. Mijn knie leek mijn bewegingen steeds meer te verstoren, mijn evenwicht leek zoek en daardoor kon steeds minder. Af en toe een kleine periode van opleving en dan weer een terugval. Nu kan ik gelukkig zeggen dat ik bezig ben opnieuw te leren lopen. Nog steeds met vallen en opstaan. De sleutel voor mij was een andere houding. Niet meer: het moet en het zal, maar: eens kijken wat er kan. Dat levert hele wisselende resultaten op, maar dat hoort bij iets helemaal nieuw leren. Af en toe val ik terug op het oude omdat het nu eenmaal vertrouwd voelt en ik denk dat het beter/sneller/gemakkelijker zal zijn. Totdat het nieuwe genoeg aan kracht wint en ik merk dat het oude echt zijn tijd gehad heeft. Ik heb gemerkt dat het denken je van de wal in de sloot helpt. Waar je eerst je gedrag aanpast omdat het pijn doet, blijf je het later voor hele andere redenen herhalen. En, erger nog, je gaat steeds meer obstakels bedenken. Dus waar ik eerst moeizaam liep, werd na een tijdje elke scheve stoeptegel een obstakel, die ik wilde vermijden. Ik had steeds meer de neiging me overal aan vast te houden. Als je aan dat “zelf verergerende denken” toegeeft, ontneem je jezelf de kans om er op een andere manier mee te leren omgaan. Dus alle goedbedoelde adviezen over lopen met een stok of krukken, lijken logisch en in eerste instantie gemakkelijk. Dan kun je tenminste weer mee doen en ergens komen. Maar ze verhinderen op termijn dat je weer vertrouwen gaat krijgen in je eigen lichaam en beweeglijkheid. Dat ben ik nu aan het leren; te vertrouwen op mijn eigen lichaam en gevoel, in plaats van steeds te bedenken waar het fout zou kunnen gaan. Een belangrijke les dus.

Opvoeden

Er is hoegenaamd geen vraag naar ongeschoold ouderschap, maar het aanbod is overstelpend.

(Deze quote is volgens mij van Fons Jansen, maar ik kon het niet terugvinden.)

Last van opvoeding?
Veel mensen hebben tot op hoge leeftijd last van hun opvoeding. Ze geven hun ouders de schuld voor bepaalde overtuigingen, die zich bij hen hebben vastgezet. En het kan best dat je ouders niet datgene geboden hebben, wat jij nodig had. De meeste ouders zijn zichzelf niet bewust van de patronen en overtuigingen die zij zelf mee hebben gekregen en gaan er nog gebukt onder als zij aan de opvoeding van hun kinderen beginnen. Zo gaan onbewust patronen in families heel lang mee. In plaats van de erfelijkheid die door dna wordt doorgegeven, verdient het ook aandacht om naar deze patronen te kijken. Want onbewust worden veel ziekmakende patronen doorgegeven. Maar begrijp me goed, het gaat niet om de schuldvraag. Want buiten mishandeling en misbruik, kun je er vanuit gaan dat je ouders de beste bedoelingen voor je hadden. Het helpt je meestal niet om in de schuldvraag of verwijten te blijven steken. Ze hadden vroeger macht over je, maar inmiddels ben je volwassen en kun je zelf bepalen wat de waarde is van hun mening en overtuigingen. Wat je ouders ook gedaan of gelaten hebben, bedenk dat wat zij je hebben meegegeven ook alleen maar een mening is. Net als de mening van de modepolitie kun je je daar wat van aantrekken of niet. 🙂 Ik weet wel dat de vergelijking niet helemaal op gaat, maar het kan je helpen.

Loslaten van ouderlijke boodschappen
Er staat, als je volwassen bent, geen sanctie meer op als je je niet aan hun regels houdt. Dat hoeft de relatie met je ouders geen schade te doen. Het is voor ouders wel heel moeilijk om hun kinderen los te laten en te zien dat zij hun adviezen in de wind slaan. Voor de meeste ouders is loslaten een proces. Ik weet nog heel goed hoe mijn vader reageerde toen een van mijn zussen wilde gaan studeren. “Dat is voor meisjes toch niet nodig; als ze trouwen en kinderen krijgen doen ze er toch niets mee.” Dat is geen leuke stimulans, maar voor wie hij was en de tijd waarin hij is opgegroeid misschien wel logisch. En het heeft niets uitgemaakt; mijn zus is gaan studeren en hij was uiteindelijk trots op alle studieresultaten van zijn kinderen. Ik vond in het boek “Je ouders op je schouders” een leuke oefening om met de wijsheden waarmee je vroeger om je oren werd geslagen anders te leren omgaan. Want voor onze eigen bestwil of hun gemoedsrust, zijn ons heel veel wijsheden opgedrongen.

Wijsheden versterken
De oefening heet “wijsheden versterken. Deze oefening is erop gebaseerd dat je juist datgene wat je probeert te onderdrukken, naar boven haalt en versterkt. Dat heeft tot gevolg dat je je meer bewust wordt, maar vooral dat er minder ‘lading’ aanwezig is na het oefenen.

1.Neem een of meer wijsheden, die je ouders vaak gebruikten, zoals ‘het is voor je eigen bestwil’, wie wat bewaart heeft wat’, ledigheid is des duivels oorkussen, of welke dan ook.
2. Ga deze wijsheden te pas en te onpas hardop gebruiken. Het leukste is om dit met een of meer mensen gezamenlijk te doen; spreek af dat je elkaar continu met deze wijsheden om de oren slaat.
3. Wanneer het na een tijdje belachelijk begint aan te voelen om dit te doen, versterk dan het gedrag door het nog meer, vaker en sneller te doen, ook kun je nog wat wijsheden toevoegen.
4. Ga hier mee door tot het echt niet meer leuk is.”

Probeer het eens en zie wat er gebeurt.

Ziektewinst

De meeste mensen willen niet zwemmen voordat zij het kunnen. – Hermann Hesse

Bestrijden van ziektesymptomen
We zijn nog steeds op weg naar beter, dus na een korte pauze komen we terug bij waar we waren. Ik kon me het niet herinneren, maar in het boekje “Je ouders op je schouders” staat ook een stukje over de relatie met het lichaam, ziekte en ziektewinst. Het is maar een paar bladzijden, maar ik sta hier toch even bij stil. Het maakt duidelijk dat zowel reguliere als alternatieve behandelaars de ziekte willen bestrijden. Alle handelingen zijn er op gericht om de symptomen weg te nemen. Maar ook hier gunnen we mensen niet het voordeel van een keuze. Nee, de reguliere en alternatieve behandelaars bestrijden ook elkaar. Terwijl het heel goed zou kunnen dat in bepaalde gevallen een reguliere behandeling het meest op zijn plaats is en in andere gevallen een alternatieve behandeling. Heel vaak kreeg ik van een zieke als antwoord dat er geen alternatieve behandeling voor was of dat diegene daar niet in geloofde. Vreemd eigenlijk, want in een reguliere behandeling hoef je ook niet te geloven, maar ga je er wel vanuit dat de artsen weten wat de goede behandeling voor je is. Dus je gelooft een witte jas en een voorgeschreven pilletje blindelings. Maar bij een alternatieve behandeling kun je moeilijk achterhalen wat de achtergrond van de behandelaar is, wat het voor je doet (omdat je het lichaam en het gevoel niet vertrouwt) en dan is geloof het enige dat overblijft kennelijk. Volgens mij wordt door het Jansen-Steur verhaal duidelijk dat je ook bij artsen met tig diploma’s best kritisch mag zijn en dat je als patiënt in alle gevallen je gezonde verstand en gevoel kunt gebruiken.

Ziekte als levensles
Maar “de andere benadering van ziekte, …, is de ontdekking dat ziekte niet zozeer tegen ons gericht is, maar veelal dient tot beter worden. En dat beter worden kun je letterlijk nemen als: ‘beter worden dan je was’.” Ziekte zouden we kunnen verwelkomen als levensles. Iets dat we moeten leren om completer, vrijer en gezonder te worden. Maar wij wijzen de ziekte en de les meestal af. “Het is ook moeilijk om boven je eigen pijn, verdriet en angst uit te stijgen en op zielsniveau te zeggen: ‘zo zij het’.” Daarna is er een vragenlijst opgenomen die je kan helpen te ontdekken welke ziektewinst deze situatie je oplevert. “Als je die lijst zorgvuldig hebt bekeken en ingevuld, en je bent bovendien eerlijk tegen jezelf geweest, dan heb je een schat aan informatie over de les, de bedoeling die achter je ziekte zit. Bovendien is de mate van afwijzing van deze ziekte verminderd omdat je er op deze manier ruimschoots aandacht aan besteedt. ….. Bij de meeste vragen gaat het erom erachter te komen wat je kwijtraakt of verwerft door je ziekte, juist datgene wat je anders niet zou kwijtraken of krijgen. Dit geeft al vrij snel een duidelijk beeld van de motivatie, de bedoeling van de ziekte. …. Daarnaast kun je door ziekte veel aandacht of verzorging krijgen en misschien vind je het wel moeilijk daarom te vragen wanneer je gezond bent. Ziekte kan ervoor zorgen dat we bepaalde zaken niet onder ogen hoeven te zien, geestelijk niet zo snel hoeven te groeien of contacten kunnen vermijden.”
Dus voor de dapperen, vul de vragenlijst in en ontdek wat jouw levensles is.

Uitdagingen

It’s our challenges and obstacles that give us layers of dept and make us interesting. Are they fun when they happen? No But they are what makes us unique. – Ellen DeGeneres

(Het zijn onze uitdagingen en obstakels die ons diepte geven en ons interessant maken. Zijn ze leuk terwijl ze gebeuren? Nee. Maar het zijn die ervaringen die ons uniek maken. eigen vertaling)

Ziekte als uitdaging?
Niemand wil ziek worden. Het liefst denken we er niet aan. Maar hoeveel weten we van gezondheid? En wat hebben we er voor over om gezond te blijven? Dat gaat allemaal pas een rol spelen als we met een serieuze uitdaging te maken krijgen. Ik had het geluk dat ik een chronische ziekte kreeg. Dan heb je de tijd om er over na te denken en naar oplossingen te zoeken. Ik zou niet weten wat ik had gedaan als ik met een heel bedreigende en acute ziekte zou moeten omgaan. Daar kan ik niets over zeggen. Ik heb de uitdagingen en obstakels gebruikt om ervan te leren en beter te worden. Wat wil jij ermee doen?

Disease as challenge
No one wants to get ill. We don’t like to think about it. But how much do we know about health? And what are we willing to do to stay healthy? These questions become an issue when you face a serious health challenge. I was lucky to get a chronic disease. I don’t know what I would have done if it was a life-threatening disease. So I don’t talk about that. But I have used my challenges and obstacles to learn and to get better. What would you like to do?

Categorie: Gezondheid