Wise men don’t need advice. Fools won’t take it. – Benjamin Franklin (Wijzen hebben geen advies nodig. Dwazen kunnen het niet aannemen)
Tips van anderen
Als je zelf onderzoek gaat doen, kun je heel veel informatie vinden op het internet en in boeken. En natuurlijk ook door met mensen te praten. Soms hebben ze zelf iets uitgeprobeerd of kennen ze iemand bij wie iets heel goed heeft gewerkt. En al die tips zijn welkom in je onderzoek. Ga er niet vanuit dat dat voor jou ook het beste middel is. Sommige dingen passen gewoon niet bij wie je bent. Dat had ik bijv. met koperen armbanden. Een paar mensen hebben me dat aangeraden. Maar ik weet het niet, het was niets voor mij. En die tip heb ik wel onderzocht, maar nooit echt zelf uitgeprobeerd. Ik zie wel de goede bedoelingen van mensen die je een advies geven. Ze willen je graag helpen. En als je zelf hebt gemerkt dat iets goed werkt of je hebt het bij een ander gezien, dan geef je dat het liefst door. Maar ik ben er zelf terughoudend in geworden.
Wacht op een vraag voor je advies geeft
Mijn stelregel nu is dat als iemand er niet naar vraagt, ik er ook niets over ga zeggen. Want je weet dan niet waar iemand mee bezig is en of hij of zij wel open staat voor een andere aanpak of gewoon een advies. Ik weet nog dat ik tijdens mijn opleiding van een docent hoorde dat het beste advies wel eens niet bereikbaar kon zijn voor degene aan wie je het geeft. Zijn voorbeeld was het volgende. Het beste advies voor iemand die depressief is, is: ga hardlopen. Maar iemand die depressief is, moet er niet aandenken om de deur uit te gaan, laat staan hardlopen. En dan kun je nog zo’n goed verhaal hebben over de aanmaak van bepaalde stoffen in de hersenen en wat een veranderde hartslag en ademhaling allemaal voor je kunnen betekenen, het komt op dat moment niet aan. De stap tussen waar iemand is en jouw advies is op dat moment niet te nemen. Dus in deze stukjes vertel ik wel een beetje wat voor mij heeft gewerkt, maar vooral hoe je zelf tot die stappen kunt komen die bij jou passen.
Zoektocht naar beter
Een Christelijke opvoeding verloochent zich nooit :). Ik denk eigenlijk dat mijn moeder dit vaak zei. Maar goed, je wilt meer te weten komen over je ziekte en verlangt naar beter. Je hebt al een paar aanwijzingen gekregen. En omdat jij jij bent, weet jij het beste wat bij je past. Je start je eigen onderzoek. Onderzoek vraagt een objectieve blik. Teveel emoties, wanhoop of angst houden je af van goed onderzoek. Mijn tip: ga als een detective te werk.
Kenmerken van een detective
Omdat ik nogal wat Engelse speurders aan het werk heb gezien, uiteraard alleen via de tv, geef ik hieronder aan wat in mijn ogen de kenmerken van een goede speurder zijn. Het valt op dat ze meestal met zijn tweeën zijn en heel verschillende persoonlijkheden. Het zijn vaak eigenzinnige mensen met een heel eigen gevoel voor humor. Ze hebben vaak een intuïtieve ingeving en laten zich door niets of niemand tegenhouden. Ze bestuderen de plaats delict uitgebreid. En gebruiken alle kennis die voorhanden is. Welke aanwijzingen zijn er achter gelaten? Zijn er sporen, getuigen? Het werken in duo’s zorgt ervoor dat de zaak vanuit verschillende oogpunten wordt bekeken en dat heb je bij goed onderzoek nodig. Je ziet je eigen denkfouten niet zo snel, want de ratio bewijst altijd zijn eigen gelijk (R.J. Heijn) Ze bevragen elkaar: is dat wel zo?, waar is je bewijs? en eventueel dringen ze aan om de proef op de som te nemen. Verder valt op dat ze zich in een zaak vastbijten en niet loslaten totdat ze weten hoe het in elkaar zit. En altijd alle sporen nagaan. Niet te snel bij één theorie laten. Dat noemen ze een tunnelvisie. Dat leidt tot vergissingen en die kun je niet gebruiken. Verder schrijven ze de bevindingen op. Vaak is er ook nog een overzichtsbord met de zaak en alle sporen. En heel belangrijk: voor de duur van het onderzoek worden er geen mededelingen gedaan aan derden. En er wordt geen actie ondernomen totdat het bewijs sluitend is.
Gezondheid speelt zich af op verschillende niveaus, fysiek, mentaal, psychisch, emotioneel, relationeel en spiritueel – dr. Phil
Gezondheid is meer dan de afwezigheid van symptomen In de vorige post schreef ik dat gezondheid veel meer is dan het afwezig zijn van symptomen. Daarmee bedoel ik dat je op alle gebieden in je leven gezond kunt zijn. Je voelt je energiek, gelukkig, kunt genieten. Wie heeft dat? Veel gehoorde klachten van gezonde mensen zijn vermoeidheid, rugpijn of regelmatig verkouden of grieperig. Maar zij vallen wel onder de categorie “gezond”.
Fysiek symptoom is een waarschuwingslampje
Volgens dr. Dalhke is een fysiek symptoom vergelijkbaar met een waarschuwingslampje in je auto. Het wil je aandacht ergens op vestigen. Als je niet naar het waarschuwingslampje omkijkt, kun je na verloop van tijd een groot probleem hebben. En als je met je auto naar de garage gaat en de monteur zegt: “oh, ja ik zie het al”. En dan zonder verder de motor of wat dan ook te bekijken de verbindingsdraden van het waarschuwingslampje doorknipt. “Zo daar heeft u geen last meer van”. Zou je dan gerust met je auto verder rijden? Of zou je toch een beetje bezorgd zijn wanneer je iets aan de auto zelf gaat merken? Het is misschien wat erg simpel voorgesteld, maar denk er eens over na. Zou het kunnen dat deze klachten niet zo maar zijn ontstaan maar te maken hebben met je totale persoon. Hoe je in het leven en je omgeving staat. Vaak denken we dat alles prima is, behalve dan die ziekte of klachten. In natuurkunde is het onmogelijk dat iets zomaar ontstaat. Elke actie heeft een evenredige reactie. Van alles wat ik heb bestudeerd en ervaren is het inderdaad onmogelijk een ziekte alleen op het niveau van het lichaam te behandelen en dan volledige genezing te verwachten. We kunnen het breder bekijken en als we bereid zijn alle aspecten in ons leven te onderzoeken, kunnen we tot verrassende ontdekkingen komen. Wil je ook weten hoe het bij jou zit?
U wilt een mechanische oplossing voor een organisch probleem – M. Oz MD
Levensstijl en gezondheid
In verschillende uitzendingen bij Oprah vestigde dokter Oz, hartchirurg, de aandacht op levensstijl, voeding en gezondheidsproblemen. Zijn pleidooi was vaak: een ander dieet, meer beweging en het matigen van ongezonde gewoonten zoals drinken en roken. Volgens hem was aantoonbaar dat dit ernstige klachten kon voorkomen. Ik was hier zelf ook wel van overtuigd. Een schoonzus van me wees het hele verhaal van ziekte voorkomen of beter worden door gezonde voeding etc. van de hand door mij!?!. Want zei ze, jij hebt toch altijd gezond geleefd en je bent ook ziek geworden. En dan sta je even met je mond vol tanden. Ja, je weet nooit uit welke hoek jouw uitdagingen komen. En je weet ook vaak niet wat voor jouw gestel de beste voeding is. Er is geen sprake van dat je zelf schuldig bent aan je ziekte. Maar je kunt wel verantwoording nemen voor je gezondheid. Dat heb ik nog meer gedaan toen ik wist wat ik had. Ik wist intuïtief dat ik met de medicatie niet beter ging worden. En beter worden zou ik. Ook al zei iedereen dat het niet kon en ook al kon het niet, ik ging er alles aan doen om beter te worden. Nu weet ik dat het uiteindelijk niet aan mij is of ik beter wordt of niet. Maar ik wilde de mogelijkheid zo groot mogelijk maken.
Wegnemen van symptomen leidt tot gezondheid?
Gezondheid is niet hetzelfde als de afwezigheid van symptomen. (bron: ik denk R. Dahlke). Hierover de volgende keer meer. Van gezondheid weten artsen vreemd genoeg niet zo veel. Zij zijn gericht op de klachten en het wegnemen daarvan. De extreme kant van het behandelen en de technische mogelijkheden zag ik deze week in een IKON documentaire “Met de dood voor ogen”. Daar kreeg ik tranen van in de ogen. De onmogelijke keuze die patiënten of hun familieleden moeten nemen bij doodzieke mensen op de Intensive Care. Ik zag uitvergroot waar onze manier van denken toe leidt. In het algemeen denken wij dat ziekte en pijn geen zin hebben en er niet mogen zijn. Dat kunnen we wel denken, maar het is er. Wat als we die manier van denken eens grondig onderzoeken?
Zonder die pillen had ik hier vandaag niet meer gezeten – Mike Boddé
Op zoek naar de juiste medicatie
In een uitzending van Pauw en Witteman vertelt Mike Boddé over zijn boek “Pil”. In het onderstaande filmpje kun je zijn interview zien.
Zijn boek is een met humor geschreven weergave van zijn zoektocht langs verschillende uiteenlopende therapieën voor de behandeling van zijn depressie. Voor hem eindigt de zoektocht als hij de juiste medicatie heeft gevonden. Hij denkt er niet over om het zonder die pillen te doen, want dan komt onmiddellijk de depressie terug. En dat is een heel logische en begrijpelijke keuze. Het is ook wat ons wordt geleerd. Je hebt iets, gaat naar de dokter. Die schrijft iets voor en klaar. Of als het nog niet klaar is, herhaalt het proces zich. Bovendien vraagt het van ons weinig inspanning. Gewoon op de voorgeschreven tijd een klein pilletje innemen en je kunt verder gaan met je leven. Dan zul je dus wel gek zijn om die medicijnen niet in te nemen. Of zoals iemand het tegen mij zei: “meid, als die pillen werken, dan neem je ze toch. Dan ga je toch niet moeilijk doen.”
Toch verder zoeken? Dus waarom zou ik moeilijk doen? Ik ben ook niet dol op pijn en ik wilde heel graag kunnen doen wat ik altijd deed. Ik wilde niet beperkt worden door een onwillige knie of moeheid. Dus waarom mijn keuze om de zoektocht niet te laten eindigen bij de medicatie maar verder te willen? Intuitief wist ik dat ik zo niet beter ging worden. Het verhaal van Mike Boddé bevestigde dat de klacht niet over gaat door medicatie. Het symptoom is wel weg maar de oorsprong is niet weggenomen. En dat nam ik bij mezelf ook waar. Ondanks de medicatie voelde ik nog wel iets en mijn oorspronkelijke klachten in de gewrichten werden niet beter. Bij de huisarts vroeg ik een keer wat ik van de medicatie kon verwachten. Zijn antwoord was kort en helder “dat kun je maar beter niet weten”. En gek, maar waar, ik wilde het wel weten. Je kunt eenvoudig googelen op de medicijnnaam of het werkzame ingrediënt. Dan kun je een zelf tot een afgewogen oordeel komen. Maar mijn pleidooi gaat er niet om de medicijnen wel of niet te nemen. Het gaat erom dat je zelf in beweging komt om te zien wat jij kunt doen om beter te worden en het niet bij jarenlange symptoombestrijding laat.
Iedereen heeft recht op een goede diagnose – Vereniging tegen kwakzalverij.
De diagnose
Ik had zelf niet zo’n behoefte aan een diagnose, maar heb onder de druk van mijn omgeving toch toegegeven. Op een mooie dag in juni ging ik naar de afspraak die mijn huisarts met spoed voor me had gemaakt. Ik was er van overtuigd dat het voor niets was. Dus groot was de teleurstelling toen de reumatoloog binnen een paar seconden zei dat er geen twijfel mogelijk was. Dus met de juiste diagnose, een recept en informatieboekje over de ziekte stond ik 10 minuten later weer buiten. Er was op zich niets veranderd en toch voelde het heel anders. De zon was minder stralend en de toekomst was ineens een stuk somberder.
De medicijnen
Dat werd nog versterkt na een bezoek aan de apotheek. Ik heb wel drie keer gevraagd of de hoeveelheid medicijnen wel echt allemaal voor mij bestemd was. Van iemand die nog geen aspirine gebruikte, kreeg ik ineens een boodschappentas vol. Sommigen voor elke dag, 2x per dag, 1x per week of een paar keer per week. Dus pillen om de ziekte te bestrijden en pillen om te zorgen dat je organen die pillen aankunnen. En ik moet zeggen ik begrijp waarom ze sommige middelen in de categorie “verboden” hebben gezet. Als je een tijdje niet veel hebt gekund door moeheid etc. en je neemt een paar dagen prednison dan denk je dat je de wereld weer aan kunt. Dit is wat de wetenschappelijke manier ons oplevert. Met een paar pilletjes ben je weer opgekalefaterd en kun je je normale leven hervatten.
Klaar? Voor veel mensen eindigt het verhaal ook hier. Hooguit kunnen ze dan nog iets zeggen over de controles en of het goed of minder goed gaat. Want helaas zit je de rest van je leven vast aan de pillen en soms wordt het effect minder. Zolang je daarmee tevreden bent is het prima. Maar ik ging me toch dingen afvragen. Voor mij ontbrak de logica. Eerst had ik klachten en was ik moe. En iets van buitenaf, een chemisch samengesteld pilletje kan dat stoppen. En ik weet wel dat er veel onderzoek naar is gedaan. Maar toch, waar is die moeheid gebleven? Gaf mijn lichaam het verkeerde signaal? Of voel ik het alleen niet meer? En is dat de winst, het niet meer voelen?
Everyone is entitled to a correct diagnosis
The diagnosis
I thought I didn’t need a diagnosis, but the people around me convinced me otherwise. So one beautiful day in June I went to an appointment in hospital that my general practitioner made for me. I was sure it was in vain. The greater the disappointment when the specialist told me within a few minutes that there was no doubt it was rheumatoid arthritis. 10 Minutes later I was outside again with the right diagnosis, a subscription for the medicine and an information leaflet about the disease.
Nothing had changed and yet it felt completely different. The sun didn’t shine as bright and my future was a lot darker.
The medicine
That feeling became even stronger after a visit to the pharmacy. I asked at least three times if all those medicine were for me. I didn’t use an aspirine before and now I had to go home with a groceries bag full of them. Some for each day, twice a day, once a week or a couple of times a week. Pills to fight the illness and pills to take care of my organs. I now understand why some of these medicine are labeled “forbidden”.The change you experience after a few days of taking predison is enormous. If you haven’t been able to do much because of an overwhelming fatigue, after a few days of predsison you can do anything. Nothing short of a miracle. So this is what modern medicine brings us. A few pills and you are ready to go on as if nothing happened.
Done?
The story could have ended right here. For most people it does. All I could have said was about check ups and progress. Because the pills are for the rest of your life and you still have ups and downs. As long as that is what you want, that’s fine. But I started to wonder. I didn’t see the logic. At first there was pain and I felt really tired. And then you take a few tiny pills and it stopped. So where did this tiredness go? Did my body give me a wrong signal? Or is it that it is still there, but I don’t feel it anymore. And is it better, not to feel anymore?
It’s our challenges and obstacles that give us layers of dept and make us interesting. Are they fun when they happen? No But they are what makes us unique. – Ellen DeGeneres
(Het zijn onze uitdagingen en obstakels die ons diepte geven en ons interessant maken. Zijn ze leuk terwijl ze gebeuren? Nee. Maar het zijn die ervaringen die ons uniek maken. eigen vertaling)
Ziekte als uitdaging?
Niemand wil ziek worden. Het liefst denken we er niet aan. Maar hoeveel weten we van gezondheid? En wat hebben we er voor over om gezond te blijven? Dat gaat allemaal pas een rol spelen als we met een serieuze uitdaging te maken krijgen. Ik had het geluk dat ik een chronische ziekte kreeg. Dan heb je de tijd om er over na te denken en naar oplossingen te zoeken. Ik zou niet weten wat ik had gedaan als ik met een heel bedreigende en acute ziekte zou moeten omgaan. Daar kan ik niets over zeggen. Ik heb de uitdagingen en obstakels gebruikt om ervan te leren en beter te worden. Wat wil jij ermee doen?
Disease as challenge No one wants to get ill. We don’t like to think about it. But how much do we know about health? And what are we willing to do to stay healthy? These questions become an issue when you face a serious health challenge. I was lucky to get a chronic disease. I don’t know what I would have done if it was a life-threatening disease. So I don’t talk about that. But I have used my challenges and obstacles to learn and to get better. What would you like to do?
