Tag: niveaus van gezondheid

Illusie

Alleen – wat vang ik aan met mijn illusie
die ik met zoveel zorg heb opgekweekt?

Die ik gekoesterd heb in al die jaren …
Weggooien maar? Was het alleen maar kolder?
Ik zal haar in een oude doos bewaren
bij and’re malle dromen, op de zolder – Ondergang van een illusie van Annie M.G. Schmidt

Geloof in een illusie
In dit gedichtje beschrijft Annie M.G. Schmidt dat zij er achter komt dat de man van haar dromen toch anders blijkt te zijn dan zij dacht. Niet heel erg, maar wat moet zij dan met die illusie. Zo is het soms met goed kijken naar wat je ziet, ineens zie je dat jij die verwachtingen bent gaan koesteren. Of dat jij die eigenschappen aan iemand hebt toegedicht. Dat heeft vaak niets met de persoon of situatie te maken. Zo is het soms ook als je terugkijkt op je leven voordat je ziek werd. In jouw ogen was dat prima en zou je het liefst weer dat alles werd zoals het toen was. Alles zou weer prima zijn als je maar van je klachten af was. Maar de vraag is of dat waar is of een illusie.

Mijn illusie
Als ik terugkijk, dan leek het allemaal mooi en onder controle. Uiterlijk succesvol, genoeg geld om mooie reizen te maken en me verder ook alle luxe te permitteren. Dus ja, een deel van mij wil wel weer terug. Maar als ik dan goed kijk, dan kon het toch wel beter. Het ging heel veel over werk, ook in mijn vrije tijd. Ik beschreef eens na een vakantie dat ik op mijn werk binnenkwam en het idee had dat mij een loden jas werd aangedaan en vast geritst. En dat beeld staat me af en toe voor ogen als ik aan die functies denk. Het was allemaal zo zwaar en serieus. Als ik terugkijk dan ontbrak er wel degelijk iets. Genieten, ontspanning, lachen. Er was maar een deel van mij heel actief. Het rationele, analytische deel. En de gevoelskant, intuïtie en creatieve kant kregen nauwelijks ruimte. Als mens kon ik er nog een hoop bij leren en een stuk beter worden. Dat zie ik nu in. Dat is het voordeel soms van terugkijken. Maar je kunt ook in de illusie blijven geloven. Dat is misschien nog wel gemakkelijker. Ik heb ook verschillende pogingen gedaan om weer een baan op dat niveau te bemachtigen. En meestal ben ik, na de eerste teleurstelling, zo blij dat ze me niet willen. Want als ik heel eerlijk ben, past het niet meer. Ik ben op weg naar iets nieuws. Iets waarvan ik nog niet weet hoe dat er uit komt te zien. Daarvoor maak ik nu ruimte. De illusie dat ik weer terug kan naar het verleden, die gooi ik weg. Want wat moet je met al die rommel op zolder. Ik probeer mijn leven lichter te leven en wat niet meer past, dat gaat echt weg.

Zie je bij jezelf ook een illusie waar je al die tijd in geloofd hebt, maar die je nu niet meer nodig hebt? En wil je die illusie nog bewaren?

Beter worden


I don’t believe you have to be better than everybody else. I believe you have to be better than you ever thought you could be. (Ik geloof niet dat je beter hoeft te zijn dan iedereen anders. Ik geloof dat je beter moet zijn dan je zelf ooit dacht dat je kon zijn.- Ken Venturi

Een betere versie van jezelf
Misschien moeten we om echt beter te worden, wel beter worden dan we zelf ooit bedachten. Misschien volstaat middelmaat en gewoon wel niet. Misschien was je tevreden met hoe je leven was en was er nog geen noodzaak om een betere versie van jezelf te worden. Misschien wil de ziekte je dat duidelijk maken. Ik zag pas op TED een korte speech van twee Italiaanse ouders. Hun zoontje was na een moeilijke zwangerschap gezond geboren. Maar na 10 dagen kreeg de baby een hersenbloeding. En niemand wist welke gevolgen het voor dit kindje zou hebben. Deze situatie bracht veel verdriet en zorgen met zich mee. Ze bleven op zoek gaan naar manieren om het beste voor het kindje te bereiken. Op een gegeven moment krijgen ze het advies om handelingen voor te doen. De bedoeling daarachter was als het kindje het zou zien, dat hij dat na zou doen. Maar ze komen erachter dat hij niet naar de handeling kijkt, maar naar hun gezicht. En dan realiseren zij zich dat zij niet de beste persoon in zijn nabijheid zijn. Ze tonen te veel hun zorgen en te weinig plezier en genieten. Dat is het moment waarop zij besluiten hun kindje het beste van hen te laten zien, van muziek, natuur en natuurlijk de bijeenkomst bij TED. Kijk zelf maar.