De schaduw accepteren

Niet gehuilde tranen vermoeien. Niet geuite kwaadheid verkrampt. – Riane Malfait

De schaduw accepteren
In de vorige posts gaf ik de wetmatigheden weer, die je volgens de auteurs van “zin van ziekzijn” moet weten om te begrijpen hoe ziektes ontstaan en hoe je door psychotherapie beter kunt worden. Want als je je schaduw leert kennen, hoeft het lichaam en je omgeving er niet zo onder te lijden en hoef je niet zo veel energie te verspillen door het te bestrijden. Net als bij de boeken over emoties wordt er eigenlijk gezegd dat de oplossing ligt in het erkennen en aanvaarden van je minder leuke kanten. Terwijl je heel je leven waarschijnlijk net als ik, bezig bent geweest om juist het leuke te etaleren en het minder leuke te verbergen. Accepteren dat je bijv. jaloers, bang of agressief kunt zijn, is niet hetzelfde als er naar handelen. Dat wordt in dit boek niet bedoeld. Het is zelfs waarschijnlijker dat als je je angsten, agressie en jaloezie niet onder ogen ziet, je er heel veel mee te maken zult krijgen. Maar dan in de buitenwereld. Dus er zal dan veel zijn wat je angst aanjaagt of onveilig laat voelen, je kunt dan bezig blijven iemands telefoon te controleren of je verbazen over de agressie en korte lontjes buiten je. Als je dat goed beseft en echt tot je door laat dringen, dan heb je ineens nieuwe mogelijkheden om je problemen aan te pakken. Namelijk bij jezelf! Je hoeft dan nog even niets te doen, alleen maar bij jezelf waar te nemen wat er in jezelf gebeurt. In hun visie is ziekte ook niet te vermijden. Je kunt ziekte alleen voorkomen door vrijwillig je schaduw onder ogen te zien en je bewustzijn te verruimen.

De betekenis van ziekte voor jezelf toepassen
In deel 2 van het boeken worden de ziektes en hun betekenis uitvoerig behandeld. Maar daarbij geven de auteurs een waarschuwing. Als je in deel 2 van het boek de ziektebeelden leest, kun je in gedachten de symptomen van een bekende opzoeken en kijken of het klopt. “Maar u moet dit wel uitsluitend in gedachten doen en in geen geval andere mensen overvallen met de een of andere interpretatie. Want ten slotte gaat noch het symptoom noch het probleem van de ander u iets aan… Ieder mens moet zich alleen bekommeren om zijn eigen problemen – meer kan hij niet bijdragen aan de vervolmaking van het universum.”
Dus om beter te worden, ga zelf aan de slag, als je durft, met je schaduw en laat de rest van de wereld voorlopig voor zichzelf zorgen. Ik geef hier niet de verklaring van het ziektebeeld reuma weer. Want het is ook niet aan mij om je daar plompverloren mee te confronteren. Als je er aan toe bent, en denkt dat je iets aan deze zienswijze hebt, zoek je het zelf wel op in de bibliotheek.

Als voorbeeld heb ik alleen een paar vragen overgenomen, die je jezelf kunt stellen als je te maken krijgt slaapstoornissen.

  • Hoe afhankelijk ben ik van macht, controle, intellect en waarneming?
  • Kan ik loslaten?
  • Hoe ontwikkeld zijn in mij het vermogen tot overgave en oervertrouwen?
  • De schaduw onder ogen zien

    We hebben nooit werkelijk controle over het leven. We denken dat maar, als de dingen toevallig lopen zoals we het graag willen. – Byron Katie

    Twee kanten van de medaille
    Goed, we zijn nog steeds op weg naar beter. En we hebben gezien dat emotionele problemen een groot aandeel hebben in al onze problemen. In de Zin van ziek zijn wordt het verband gelegd tussen onopgeloste psychische conflicten en hoe die in het lichaam uitwerken. Maar voordat we daar zijn moeten we eerst de wetmatigheden, die zij beschrijven goed tot ons door laten dringen. De eerste wet was de wet van de polariteit. Simpel gezegd de wet dat elke medaille twee kanten heeft. “Licht en donker, staan tegenover elkaar. Maar het ene hangt af van het andere, zoals de stap van het rechterbeen van die van het linker.” uit de Sandokai, geschrift van het zenboeddhisme. Daar valt veel meer over te zeggen en dat is ook gedaan in dit boek en andere boeken. Maar voor dit blog houd ik het nu hierbij.

    De schaduw onder ogen zien
    En ondanks het feit dat ze niet veel op hebben met wensdenkers, erkennen zij ook de wet van de aantrekkingskracht. Maar zij vinden dat je je dan ook bewust moet zijn van de wet van de projectie. “Alles wat wij niet zijn, wat wij niet in onszelf willen aantreffen, wat wij niet willen beleven, wat wij niet in onze identificatie willen opnemen, vormt onze schaduw. Want de afwijzing van de helft van de mogelijkheden doet die beslist niet verdwijnen, maar verbant deze helft slechts uit de ik-identificatie of uit het bovenbewustzijn. …. Wij beleven onze schaduw altijd als een buiten ons; zouden wij haar als bij-ons zien dan was zij niet meer de schaduw. De afgewezen principes, die nu schijnbaar van buiten op ons af komen, bestrijden wij nu in de buitenwereld net zo heftig als wij het in ons innerlijk hebben gedaan. Wij blijven proberen de door ons als negatief gewaardeerde gebieden uit de wereld te helpen. Maar omdat dat onmogelijk is – zie de wet van de polariteit! – wordt deze poging een permanente activiteit, die er gegarandeerd voor zorgt dat wij met dit afgewezen deel van de werkelijkheid bijzonder intensief bezig zijn.” Dat is nogal wat. Dus een goed moment om hier wat langer bij stil te staan.